Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2010

Ανώτατο Δικαστήριο της Δημοκρατίας


Στον τόπο μας είναι σύνηθες το φαινόμενο, για να μην πω κανόνας, τα πολιτικά κόμματα να υπόσχονται στις εκλογές ό,τι το καλύτερο θέλει να ακούσει ο ψηφοφόρος με σκοπό να του αποσπάσουν την ψήφο. Τις περισσότερες φορές οι υποσχέσεις αυτές δεν υλοποιούνται για διάφορους λόγους, υπάρχουν δε περιπτώσεις που όχι μόνο ο νικητής των εκλογών δεν εκπληρώνει τις υποσχέσεις του αλλά ενεργεί τελείως ενάντια σε αυτές. Πρόσφατα παραδείγματα η νίκη της Νέας Δημοκρατίας το 2004 που ψηφίστηκε για να καταπολεμήσει τη διαφθορά και να επανιδρύσει το Κράτος και του ΠΑΣΟΚ το 2009 που ψηφίστηκε για να διαχειριστεί προς όφελος των ψηφοφόρων τα λεφτά που υπήρχαν και να αποτρέψει όλα τα σκληρά μέτρα που η ΝΔ δια του αρχηγού της, κατόπιν εορτής, δήλωνε πως θα πάρει αν κέρδιζε τις εκλογές.
Το τι επακολούθησε των παραπάνω εκλογικών νικών των δύο κομμάτων το γνωρίζουμε όλοι και δεν χρειάζεται να ξοδεύουμε το χρόνο μας για άχρηστες αναλύσεις.
Εδώ όμως έχουμε ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα Δημοκρατίας. Τι ψηφίζουμε στις εκλογές σύμφωνα με την αρχή της Δημοκρατίας; Ψηφίζουμε ένα πρόγραμμα διακυβέρνησης της Χώρας για την προσεχή τετραετία (που σπάνια εξαντλείται) και ένα κόμμα που έχει την ικανότητα και τα πρόσωπα να το πραγματοποιησει. Αυτό ψηφίζουμε. Δεν ψηφίζουμε απλώς ένα κόμμα της αρεσκείας μας και του δίνουμε λευκή εντολή μετά να κάνει ο,τι αυτό νομίζει και θα περιμένουνε να το ξανακρίνουμε στις επόμενες εκλογές. Δεν είναι αυτό Δημοκρατία και δεν μπορούμε ειδικά εμείς οι Ελληνες το πολίτευμα αυτό να το ονομάζουμε Δημοκρατία. Και ερωτώ. Αν πριν τις εκλογές του 2009 έλεγε ο Γιώργος Παπανδρέου πως θα μείωνε τους μισθούς και τις συνταξεις των Ελλήνων, θα τον ψήφιζαν οι Ελληνες; Μπορεί ναι, μπορεί όχι θα πείτε για να μην ισχυρισθώ εγώ το λογικό όχι, αλλά ας δεχθούμε πως υπάρχει και το "μπορεί όχι". Αρα λοιπόν, με ποια δημοκρατική εξουσιοδότηση προχώρησε σε μειώσεις; Πού είναι η Δημοκρατία στο θέμα αυτό; Και μην ακούσω την αστεία θεωρία ότι δεν ήξερε τι θα εύρισκε γιατί, εκτός που ήξερε, αν δεν ήξερε γιατί έλεγε "λεφτά υπάρχουν"; Δεν μπορεί να ήξερε και να μην ήξερε για το ίδιο ακριβώς θέμα. Αυτό αντίκειται στον κανόνα τις Λογικής που διέπει το ανθρώπινο είδος.
Αρα λοιπον εδώ έχουμε μια καραμπινάτη απάτη για να κερδίσει τις εκλογές και μετά σαν παντοδύναμος Πρωθυπουργός να κάνει ό,τι θέλει. Δεν χρειάζονται παραπάνω επιχειρήματα, όλοι εδώ ζούμε και ξέρουμε πως έτσι πορεύεται η πολιτική ζωή στη χώρα μας.

Η Ελλάδα έδωσε στην Ανθρωπότητα τη Δημοκρατία. Αλλες χώρες την εφαρμόζουν αρκετά σωστά, άλλες προσποιούνται πως την εφαρμόζουν. Είναι τραγικό η Ελλάδα του Σωκράτη, του Αριστοτέλη και του Περικλή να ανήκει στη δεύτερη κατηγορία.Νομίζω πως έφτασε η ώρα να δοθεί ένα τέλος σε αυτή την κωμωδία που βιώνουμε εδώ και χρόνια.
Στην επόμενη αναθεώρηση του Συντάγματος να καθιερωθεί η ίδρυση του Ανώτατου Δικαστηρίου της Δημοκρατίας.
Σκοπός αυτού του Δικαστηρίου, η σύνθεση του οποίου μπορεί να αποτελέσει προϊόν διαβουλεύσεων και σκέψεων ανθρώπων πολύ σημαντικότερων από τον σημερινό ασήμαντο εκφραστή αυτής της ιδέας, σκοπός αυτού του Δικαστηρίου θα είναι η παρακολούθηση και τήρηση σε γενικές γραμμές του κυβερνητικού έργου σύμφωνα με τις εξαγγελίες και υποσχέσεις που έφεραν την εκάστοτε κυβέρνηση στην εξουσία. Επίσης θα μπορεί να καταφεύγει και κάθε πολίτης που θα πιστεύει ότι η κυβέρνηση του υφάρπαξε την ψήφο του. Οι αρχές της Δημοκρατίας λένε πως με ψηφίζουν για κάτι που υποσχέθηκα να κάνω και όχι για κάτι που ενώ το υποσχέθηκα δεν το κάνω. Και ακόμα χειρότερα, καμμία αρχή της Δημοκρατίας δεν λέει πως με ψηφίζουν για να κάνω τα ακριβώς αντίθετα από εκείνα για τα οποία ψηφίστηκα.
Ετσι λοιπόν το Ανώτατο Δικαστήριο της Δημοκρατίας σε περιπτώσεις ακραίας αντιδημοκρατικής διακυβέρνησης, δηλαδή ακραίας ασυμφωνίας με τις προεκλογικές υποσχέσεις, θα έχει την συνταγματική εξουσία να απευθύνεται προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και να του ζητεί την έκπτωση της κυβέρνησης εκ του αξιώματος της και την προκήρυξη εκλογών για την ανάδειξη της νέας κυβέρνησης.

Ας σκεφτούμε για λίγο, αν ίσχυαν τα παραπάνω, με πόση ευκολία η δυσκολία πια, οι πολιτικοί και τα πολιτικά κόμματα θα μας πρότειναν όλα αυτά τα ωραία που κάθε φορά μας προτείνουν; Με πόση σοβαρότητα θα αντιμετωπίζαμε όλοι μας την ύψιστη στιγμή της Δημοκρατίας, αυτήν των εκλογών της νέας κυβέρνησης; Δεν προχωρώ πιο αναλυτικά. Απευθύνομαι σε ευφυείς αναγνώστες που δεν έχουν την ανάγκη υποβοήθησης για να αντιληφθούν το προφανές.

Και να πάμε και ένα βήμα παρακάτω; Αν η δημιουργία και λειτουργία του Ανώτατου Δικαστηρίου της Δημοκρατίας επιτύχει και βελτιώσει την λειτουργία της Δημοκρατίας στον τόπο μας, γιατί την ιδέα να μην την μεταδώσουμε και παρά έξω; Εμείς τους δώσαμε τους γενικούς κανόνες, εμείς μπορούμε να τους ξαναδώσουμε και την βελτίωση του πολιτικού εκείνου συστήματος που πολλούς αιώνες πριν οι πρόγονοι μας το ονόμασαν ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Σάββατο 19 Ιουνίου 2010

Εκλογές το φθινόπωρο, η καλύτερη λύση για να έρθει Συγκυβέρνηση


Όλοι όσοι ζούμε σε αυτό τον τόπο καταλαβαίνουμε ότι αυτή η Κυβέρνηση ανέλαβε ένα βάρος μεγαλύτερο από τις δυνατότητες της. Ούτε Αρχηγό με έντονη προσωπικότητα διαθέτει (το επώνυμο δεν αποτελεί στοιχείο), ούτε τα άξια και διεθνώς γνωστά έμπειρα στελέχη την απαρτίζουν, στελέχη που μόνο με την παρουσία τους θα ενέπνεαν εμπιστοσύνη στους ξένους, ούτε μπορεί να τιθασεύσει το εσωτερικό της μέτωπο γιατί όταν επί 36 χρόνια σφυρίζεις με αριστερούς σκοπούς δεν είναι εύκολο να περάσεις μέτρα της αντίπερα όχθης και μάλιστα στην σκληρότερη έκδοση τους και να έχεις και την απαίτηση να σε ακολουθήσουν αυτοί που επί τόσα χρόνια τους δίδαξες τον άλλο δρόμο. Βέβαια όσοι είχαν τα μάτια και το μυαλό τους ανοιχτά είχαν καταλάβει ότι και από την εποχή του Ανδρέα ακόμη, άλλα τα λόγια και άλλα τα έργα. Αυτοί όμως είναι οι λίγοι. Οι πολύ "παραμυθιάστηκαν" με τα λόγια πιστεύοντας ακόμη και μερικούς μήνες πριν πως λεφτά υπάρχουν. Έτσι λοιπόν η σημερινή Κυβέρνηση βρίσκεται σε ένα αδιέξοδο ανικανότητας χειρισμών και σύμπλευσης στελεχών. Στελεχών δικών της που σε κάθε ευκαιρία θέλουν να διατρανώσουν την αντίθεση τους στους κανόνες του Μνημονίου που εκείνα ψήφισαν
Η Μείζων Αντιπολίτευση από την άλλη, εδώ και εννέα μήνες, προσπαθεί να συνέλθει από το κροσσέ της 4ης Οκτωβρίου του 09 που την έστειλε στο καναβάτσο. Άλλαξε Αρχηγό αλλά πρέπει να αλλάξει πολλά ακόμα για να πείσει ότι άλλαξε. Μπορεί να υπάρχει η βούληση γι αυτό αλλά δεν ξέρω αν υπάρχει το κατάλληλο θάρρος και η σωστή ανάλυση της αλγεβρικής εξίσωσης των συν και των πλην των διαφόρων αποφάσεων. Αυτήν την στιγμή και να της προσέφεραν τη εξουσία στο πιάτο, αμφιβάλλω αν έχει την ικανότητα να την διαχειριστεί. Όσοι δεν φοράνε μπλε η πράσινα χρωματιστά γυαλιά αντιλαμβάνονται ότι σε τέτοιες καταστάσεις ένα κόμμα μόνο του δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα. Σε αυτές τις μοναδικές για την κρισιμότητα τους καταστάσεις απαιτείται κατά την άποψη του υπογράφοντος μια Κυβέρνηση Συνεργασίας των δύο μεγάλων κομμάτων Όχι Οικουμενική Κυβέρνηση που είναι ένας αχταρμάς ιδεών και προσώπων αλλά μια κυβέρνηση των δύο κομμάτων που ανεξάρτητα από τις ταμπέλες και την ορολογία που χρησιμοποιούν, την σήμερον ημέρα έχουν πλησιάσει αρκετά ιδεολογικά και ρεαλιστικά. Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Ούτε ο Παπανδρέου στα καλά καθούμενα μπορεί να προσκαλέσει την Νέα Δημοκρατία σε Συγκυβέρνηση δηλώνοντας αδυναμία, ούτε ακόμη και αν αυτό για λόγους καθαρά υποθετικούς συνέβαινε θα μπορούσε η Νέα Δημοκρατία δια του Αρχηγού της να ενδώσει.
Αυτό όμως που μόνοι τους οι δύο Αρχηγοί δεν μπορούν να προκαλέσουν μπορεί θαυμάσια να το επιβάλλει ο Ελληνικός λαός. Αν γίνουν οι εκλογές το επόμενο φθινόπωρο μαζί με τις Δημοτικές η και λίγο αργότερα είναι σίγουρο πως κανένα από τα δύο κόμματα εξουσίας δεν θα μπορεί να σχηματίσει Αυτοδύναμη Κυβέρνηση. Το δείχνουν οι δημοσκοπήσεις μα πάνω απ' όλα το δείχνει η λογική μας. Έτσι λοιπόν με το πρόσχημα της μη αυτοδυναμίας μπορούν κάλλιστα να συνεργαστούν σε μια Κυβέρνηση Συνεργασίας και να ΄χουν κρατήσει και τα προσχήματα το καθένα για λογαριασμό του. Όσο για τις θεωρίες πως η Ευρώπη και το ΔΝΤ δεν επιτρέπουν εκλογές τις ακούω "βερεσέ". Ποιος λογικός Ευρωπαίος δεν θα προτιμούσε τα δύο κόμματα στην Κυβέρνηση για να εφαρμόσουν το Πρόγραμμα Αποκατάστασης της Οικονομίας από το να υπάρχει ένα κόμμα μόνο βαλλόμενο από παντού. Επειδή είμαι οπαδός των προβλέψεων και όχι των διαπιστώσεων θα περιμένω με ανυπομονησία για 4 ακόμη μήνες για να δω αν αντέχω ακόμα η αν οι πολιτικές μου αναλύσεις που τις περισσότερες φορές απεδείχθησαν σωστές, σκούριασαν και αυτές με τον χρόνο.

Παρασκευή 28 Μαΐου 2010

Η παγκόσμια ζωή μας...


Το παρακάτω κείμενο δημοσιεύτηκε στις 24/3/2003, δηλαδή 7 χρόνια πριν, στο forum του www.bulls.gr, του θρυλικού site των Ταύρων του Στέφανου Μάνου όπου την εποχή εκείνη άνθισε ένας πρωτόγνωρος διάλογος επιπέδου (με μερικές εξαιρέσεις) επάνω σε πολιτικά, κοινωνικά, πολιτιστικά και οικολογικά θέματα. Ο υπογράφων πέρασε και αυτός από κει και με γλυκειά νοσταλγία αναπολεί τι μέρες εκείνες. Εγραφα λοιπον τα παρακάτω 7 χρόνια πριν και για να δούμε αν το σήμερα με επιβεβαίωσε, άρα ήμουν προφητικός η με απέρριψε:

"Εδώ και καιρό όλοι μας βιώνουμε την λεγόμενη παγκοσμιοποίηση με όλα τα αρνητικά και θετικά στοιχεία της. Ατέλειωτες σελίδες έχουν γραφτεί από τούς υπερασπιστές και πολέμιoυς της, υπερασπιζόμενη η κάθε πλευρά με λογικά επιχειρήματα το δίκαιο των ισχυρισμών της. Εκείνο που με απασχολεί εμένα προσωπικά και ακόμη δεν έχω βρει την απάντηση στους προβληματισμούς μου είναι αν τελικά η ατομική μας ζωή θα γίνει καλύτερη η χειρότερη. Πριν κανείς βιαστεί να με χαρακτηρίσει “υλιστή” ,οφείλω να διευκρινίσω ότι η ποιότητα αυτής της μικρής ζωής μου στο πέρασμά μου από αυτόν εδώ τον πλανήτη, αποτελεί για μένα και για πολλούς άλλους πιστεύω, βασικό κίνητρο καθημερινής διαπάλης, ποιότητα βέβαια για να μην παρεξηγηθώ που οφείλει να εξασφαλίζεται με νόμιμα και “ηθικά” μέσα. Για μένα, όλοι οι αριθμοί και οι εξισώσεις που προκύπτουν από αυτή την παγκοσμιοποίηση έχουν σαν τελικό αποτέλεσμα προς εξέταση την ποιότητα της ζωής μας. Θα ζήσουμε λοιπόν καλύτερα στο μέλλον εμείς και τα παιδιά μας η όχι;

Μία από τις χαρακτηριστικότερες συνέπειες της παγκοσμιοποίησης είναι η ελεύθερη διακίνηση των πολιτών αυτής της γης, το δικαίωμα της εργασίας τους και η ελεύθερη διακίνηση των προϊόντων αυτής της εργασίας τους. Έχει η θα έχει δηλαδή ο κάτοικος της Ινδίας, της Κίνας η της Αλβανίας το δικαίωμα να έρχεται και να εργάζεται στην Ελλάδα, την Γαλλία η την Γερμανία και κινούνται επίσης ελεύθερα τα προϊόντα της Ινδίας, της Κίνας, της Αλβανίας στην Ελλάδα, την Γαλλία, την Γερμανία και όπου αλλού. Επέλεξα τυχαία αυτές τις χώρες μέσα από τις πολλές που έχουν βιοτικό επίπεδο, άρα και επίπεδο αμοιβών εργασίας, πολύ χαμηλότερο άλλων χωρών συμπεριλαμβανομένης της χώρας στην οποία ζω. Η ελεύθερη διακίνηση προϊόντων που η παγκοσμιοποίηση επιτρέπει, η ελεύθερη διακίνηση εργατικού δυναμικού που πάλι η παγκοσμιοποίηση επιτρέπει, καθιστά το βιοτικό επίπεδο, τις συνθήκες εργασίας και τα επίπεδα αμοιβών των “άλλων χωρών’’ καθοριστικούς παράγοντες για το επίπεδο και της δικής μας ζωής. Αν ο Ινδός αμείβεται με 100 Ευρώ το μήνα, αν ο Κινέζος εργάζεται 70 ώρες την εβδομάδα η αν ο κάτοικος το Χ κράτους δεν έχει κοινωνική ασφάλιση η δεν παίρνει ποτέ του άδεια, εγώ, εσείς, εμείς για να τους ανταγωνιστούμε και διατηρήσουμε το επίπεδο της ζωής μας πρέπει αργά η γρήγορα να τους ακολουθήσουμε. Ασφαλώς μέσα από αυτή την ομογενοποίηση φυλών και πληθυσμών θα έρθει κάποτε μια εξισορρόπηση καθώς άλλων το βιοτικό επίπεδο θα ανέβει και άλλων θα κατέβει αλλά αν έτσι γίνει, πολύ φοβάμαι ότι εμείς θα βρισκόμαστε μαζί με άλλους στην κλίμακα καθόδου.

Έτσι με αυτές τις παραπάνω απλοϊκές σκέψεις οι οποίες άρχισαν να δημιουργούνται σαν αποτέλεσμα μιας μαθηματικής λογικής εξίσωσης δεν βλέπω καλύτερο επίπεδο ζωής μας για το μέλλον."

Τελικά ήμουν προφήτης η ένας λανθασμένος αναλυτής;

Τετάρτη 12 Μαΐου 2010

Μόνο 1.059.516,27 Ευρώ κόστισε το site της Βουλής των οικονομικά ανθηρών Ελλήνων!!!


Δεν σκοπεύω να κάνω καμία ανάλυση και κανένα σχόλιο σήμερα. Απλώς, ήρθε στα χέρια μου η απάντηση του Προέδρου του Κοινοβουλίου κ. Πετσάλνικου σε επερώτηση του βουλευτού του ΛΑΟΣ κ. Κυριάκου Βελόπουλου σχετικά με το κόστος της νέας διαδικτυακής πύλης της Βουλής. Παραθέτω αυτούσια την απάντηση και ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματα του και από το περιεχόμενο κυρίως αλλά και από το ύφος.

"Αγαπητέ κύριε Βελόπουλε,

Κατ' αρχήν θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την ερώτηση που υποβάλλατε σχετικά με το κόστος της διαδικτυακής πύλης της Βουλής. Με χαρά διαπιστώνω ότι σε αυτή τη δύσκολη οικονομική περίοδο, για την Ελλάδα αλλά και διεθνώς,συμμερίζεστε την αναγκαιότητα των προσπαθειών για την δημοσιονομική εξυγίανση της χώρας μας!!!!(τα θαυμαστικά δικά μου).

Σας υπενθυμίζω ότι στο πλαίσιο αυτό η Βουλή των Ελλήνων, ως βασικός θεσμός της Κοινοβουλευτικής μας Δημοκρατίας,έχει δώσει πρώτη το σχετικό παράδειγμα δημοσιονομικού εξορθολογισμού για το 2010, με τη μείωση του πρϋπολογισμού της!!!(πάλι δικά μου τα θαυμαστικά).

Αναφορικά με το θέμα που θέτετε για το έργο της διαδικτυακή πύλης της Βουλής και το κόστος της, θα ήθελα να διευκρινίσω τα εξής: Το έργο της διαδικτυακής πύλης της Βουλής εντάχθηκε στο έργο του Γ' Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης (Επιχειρησιακό πρόγραμμα "Κοινωνία της Πληροφορίας"). Ο σχετικός διαγωνισμός αποφασίστηκε επί Προεδρίας της κας Μπενάκη-Ψαρούδα και ολοκληρώθηκε επί Προεδρίας του κ. Σιούφα τον Ιούνιο του 2009. Το κόστος ήταν α)1.011.318,89 ευρώ για την Ανάπτυξη διαδικτυακής πύλης και β)48.197,38 ευρώ για την Κατάρτιση χειριστών και διαχειριστών πύλης (συνολικό κόστος έργου 1.059.516,27 ευρώ συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ). Το 80% του έργου χρηματοδοτήθηκε από κοινοτικούς πόρους , ενώ το 20% από εθνικούς πόρους ((Υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών).

Με εκτίμηση

Φίλιππος Πετσάλνικος

Αθήνα 16 Απριλίου 2010
Αρ. Πρωτ. Προέδρου Βουλής 1532/20-4-10"

Δηλαδή οι "κουτόφραγκοι" πλήρωσαν κάπου 847.000 ευρώ τα οποία αν δεν τα πλήρωναν εκεί κάπου αλλού θα πήγαιναν αφού τα δικαιούμασταν σαν κράτος, οι δε "εξυπνορωμιοί" πλήρωσαν περίπου 212.000 ευρώ!!!!

Κατά την άποψη μου αυτό είναι το μεγαλύτερο επισήμως ομολογούμενο σκάνδαλο και κανένας νόμος περί Ευθύνης Υπουργών δεν το έχει παραγράψει. Αναμένουμε την αντίδραση της επίσημης Πολιτείας.

Σάββατο 8 Μαΐου 2010

O Συμπιλίδης...δεν κτυπάει πάντα δυο φορές.




H προχθεσινή ψηφοφορία για την αποδοχή η όχι των μέτρων για το πακέτο σύγκλισης υπήρξε αφορμή για να βγουν πολλά συμπεράσματα και να γίνουν και διάφοροι συνειρμοί για το πώς παίζεται το πολιτικό παιγνίδι στην Ελλάδα.
Κατ΄ αρχάς ερχόμαστε στο γεγονός ότι η Νέα Δημοκρατία δια του Προέδρου της δηλώνει πως θα καταψηφίσει το σχετικό νομοσχέδιο. Προσωπική μου άποψη είναι πως ο Σαμαράς γνωρίζει ήδη ότι το ΠΑΣΟΚ θα ζητήσει ψήφο από 151 τουλάχιστον βουλευτές και όχι από 180. Μου είναι αδύνατον να φανταστώ ότι αν ίσχυε η δεύτερη αυτή περίπτωση η ΝΔ θα καταψήφιζε το νομοσχέδιο και θα χρεοκοπούσε την Χώρα. Δεν θα είχε κανένα όφελος. Ούτε εθνικό ούτε μικροκομματικό όταν Έλληνες και Ευρωπαίοι θα ήσαν εναντίον του. Όλα μπορεί κάποιος να προσάψει τον Σαμαρά αλλά βρε αδελφέ το αποτέλεσμα του 2 + 2 το γνωρίζει.
Η Ντόρα Μπακογιάννη είναι γνωστόν και προφανές σε όλους πως αισθάνεται άβολα στο κόμμα, δεν θα ξεπεράσει ποτέ το σοκ της ήττας και δεν θα αναγνωρίσει ποτέ τον Σαμαρά για αρχηγό. Ψάχνει εδώ και καιρό αφορμή για να διαγραφεί ώστε να αποχωρήσει και με το φωτοστέφανο του μεγαλομάρτυρα. Και αυτή και άλλοι πολλοί νομίζουν πως ο Ελληνικός λαός τρώει κουτόχορτο αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα που μπορεί να το αναλύσουμε μιαν άλλη φορά. Αποφασίζει λοιπόν για λόγους «εθνικής συνείδησης» να πάει κόντρα στην κομματική γραμμή και να υπερψηφίσει το νομοσχέδιο. Κατά σύμπτωση ετοιμάζει και μια τρισέλιδη επιστολή να την έχει μαζί της καλού κακού μην της τύχει τίποτα και μετά δεν έχει να δώσει υλικό στα κανάλια. Εδώ να σημειώσω πως αν τελικά η Νέα Δημοκρατία ψήφιζε το νομοσχέδιο δεν είμαι σίγουρος τι θα την οδηγούσε η συνείδηση της να κάνει αλλά το αντιπαρέρχομαι. Τώρα που το ξανασκέφτομαι, καλά που βοήθησε και η συντρόφισσα Αλέκα γιατί αν δεν ζητούσε το ΚΚΕ ονομαστική ψηφοφορία ποιος θα έπαιρνε πρέφα το Ναι της Ντόρας; Ξαφνικά εμφανίζονται και διάφορα “εξαπτέρυγα” της στα κανάλια που δηλώνουν ότι θα ψηφίσουν Ναι και ας τους διαγράψουν. Το πρωί πριν την ψηφοφορία μαζεύονται όλα αυτά τα “εξαπτέρυγα” στο γραφείο της για να πάρουν γραμμή και τελικά η Ντόρα τους κατευθύνει να καταψηφίσουν το νομοσχέδιο που μόνη εκείνη θα υπερψηφίσει. Υπάρχουν διάφορες εξηγήσεις για την στάση της Ντόρας. Η πιθανώς πιο λογική λέει πως δεν θέλει να φύγει παίρνοντας μαζί της και κάποιους βουλευτές που και αυτοί θα διαγραφούν αμέσως για να μην θεωρηθεί η ενέργεια της σαν αποστασία. Όλοι γνωρίζουμε την σχέση αυτής της ενέργειας με τη οικογένεια της. Υπάρχει και άλλη εξήγηση, πως τελικά ήταν πολύ μικρός ο αριθμός των βουλευτών που θα την ακολουθούσαν και δεν θέλει να εκτεθεί. Όποια και αν είναι η λογική της την πορεία των πρόσφατων γεγονότων την παρακολουθήσαμε όλοι. Και τώρα ερχόμαστε στο κύριο θέμα που είναι και η αφορμή αυτής της δημοσίευσης. Έχουμε έναν αριθμό βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας πιστών στην Ντόρα που δεν την ακολούθησαν προχθές επειδή η ίδια τους το ζήτησε. Το ομολόγησε ξεκάθαρα η ίδια η Ελσα Παπαδημητρίου στο ραδιόφωνο του Θέμα 989 όταν είπε πως η Ντόρα, προσέξτε η Ντόρα όχι το Κόμμα, τους είπε να ψηφίσουν Όχι. Η ίδια δεν άντεξε ούτε αυτό το Όχι να πει και έφυγε για .. επείγουσα υποχρέωση στην Κων/πολη που όμως δεν ήταν πολιτική η κομματική αποστολή!
Όλοι αυτοί οι βουλευτές είναι φανερό πως συστεγάζονται προσωρινά μέσα στη Νέα Δημοκρατία, ακολουθούν άλλες εντολές και θα περιμένουν ένα νεύμα, όταν η Ντόρα είναι έτοιμη για το νέο κόμμα που σίγουρα θα φτιάξει, για να φύγουν. Περιττό να αναφέρω τα διάφορα μικροπροβλήματα η μεγαλύτερα προβλήματα που θα δημιουργούν με διάφορες δηλώσεις στα ΜΜΕ η με προκλητικές συμπεριφορές. Κοινώς, παρ΄ όλο που η αρχηγός της θεωρίας κόμμα μέσα στο κόμμα θα είναι εκτός, το κόμμα μέσα στο κόμμα θα εξακολουθεί να υπάρχει.

Δεν ξέρω πως σκοπεύει να αντιμετωπίσει ο Σαμαράς αυτή τη νέα κατάσταση. Για μένα όλοι αυτοί θα πρέπει άμεσα να ακολουθήσουν την τύχη της Ντόρας και να βρεθούν έξω από το κόμμα. Δεν μπορείς να κάθεσαι και να παρακολουθείς τον υπονομευτή να σε υπονομεύει και να περιμένεις πότε θα καταφέρει το τελικό κτύπημα. Είναι σίγουρο πως στο εγγύς η απώτερο μέλλον θα παρακολουθήσουμε ξανά το φαινόμενο Συμπιλίδη, για όσους έχουν καλή μνήμη.
Και μπορεί η Ντόρα και ο καθοδηγητής της να ζουν μόνο και μόνο για αυτή την στιγμή, εμείς όμως όλοι οι άλλοι που με την καθολική ψήφο μας και κόντρα σε όλα τα φαινόμενα, που πάλι ξαναζούμε αυτές τις μέρες, επιλέξαμε τον Αντώνη Σαμαρά για να μας οδηγήσει στη Νέα Μεταπολίτευση, ούτε το επιθυμούμε αλλά και ούτε και θα το συγχωρήσουμε. Σε κανέναν, σε όποια πλευρά και αν είναι τοποθετημένος….

Υ.Γ. Υπάρχει και ο δρόμος της έντιμης αποχώρησης που και σεβαστός είναι και δημοκρατικός. Αποχώρηση από το Κόμμα, αποχώρηση και από τη Βουλή που το Κόμμα σε προώθησε.

Παρασκευή 23 Απριλίου 2010

ΝΔ και ΠΑΣΟΚ πριόνισαν το κλαδί που καθόμασταν και πέσαμε στην αγκαλιά του ΔΝΤ!


Εκείνο που και ο πρωτοετής φοιτητής των Οικονομικών γνωρίζει είναι πως ένας από τους βασικότερους παράγοντες σταθερότητας μιας Οικονομίας είναι η αξιοπιστία των αριθμών και η εμπιστοσύνη των αγορών. Τα δύο κόμματα Εξουσίας, για καθαρά μικροκομματικούς σκοπούς και καθόλου εθνικούς, πριόνισαν το κλαδί που καθόμασταν όλοι και φυσικά το κλαδί έσπασε. Η ΝΔ αμέσως μετά την νίκη της στις εκλογές του 2004 ανακοίνωσε δια στόματος Αλογοσκούφη και με την έγκριση ασφαλώς Καραμανλή ότι θα κάνει απογραφή των όσων παρέλαβε. Ταυτόχρονα απογράφοντας διαπίστωσε ότι το ΠΑΣΟΚ έδινε πλαστά στοιχεία στην Κομισιόν και ακόμη χειρότερα, διέδωσε στην Ευρώπη πως η Ελλάδα μπήκε στο Ευρώ με "πειραγμένα" νούμερα γιατί αν δίναμε τα σωστά δεν θα μας έκαναν δεκτούς. Αυτό για μένα πλησιάζει τα όρια του παραλόγου. Φανταστείτε το αντίστοιχο σχετικό παράδειγμα. Κάποιος αγοράζει μια ανώνυμη εταιρεία και εξετάζοντας τα οικονομικά της στοιχεία διαπιστώνει πως η κατάσταση δεν ήταν αυτή που του παρουσίασε ο προηγούμενος ιδιοκτήτης αλλά είχαν αλλοιώσει τους αριθμούς με την βοήθεια και δωροδοκία των ελεγκτών που διενήργησαν τον φορολογικό έλεγχο. Πάει λοιπόν αυτός στην Εφορία και καταγγέλλει ότι ο προηγούμενος ιδιοκτήτης έκανε σωρεία φορολογικών παραβάσεων. Έρχεται μετά από αυτό η Εφορία, βεβαιώνει τις παραβάσεις και βάζει ένα τεράστιο πρόστιμο. Σε ποιόν; Στην εταιρεία ασφαλώς που αφού ανήκει τώρα τον νέο ιδιοκτήτη αυτός καλείται να πληρώσει και τις συνέπειες των καταγγελιών του! Κάπως έτσι έγινε και με τις καταγγελίες Αλογοσκούφη. Οι Ευρωπαίοι "κουμπώθηκαν" και άρχισαν να είναι δύσπιστοι σε κάθε Ελληνική αναφορά οικονομικών στοιχείων. Με αποτέλεσμα να κάνουν δύσκολη και την ζωή του Αλογοσκούφη αλλά και γενικά όλων των Ελλήνων. Από τότε ράγισε το γυαλί της αξιοπιστίας των αριθμών. Και έρχεται το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου και από τον Οκτώβριο του 2009, μόλις ανέβηκε στην εξουσία, άρχισε μέσω του Παπακωνσταντίνου να ισχυρίζεται στους Ευρωπαίους πως το έλλειμμα δεν είναι αυτό που εμφάνισε η ΝΔ με ψευδή στοιχεία αλλά πολύ υψηλότερο. Και διαδίδει παντού πως η ΝΔ του Αλογοσκούφη και του Παπαθανασίου έστελνε ψεύτικα οικονομικά στοιχεία στην Ευρώπη!
Και τώρα ερωτώ. Θα εμπιστευόσασταν εσείς ένα κράτος όταν με μια φωνή και τα δύο κόμματα που διαχειρίστηκαν και διαχειρίζονται την Εξουσία ισχυρίζονται πως το κάθε ένα από αυτά έδινε ψεύτικα νούμερα. Και επειδή τρίτο κόμμα δεν ανέλαβε ποτέ την διακυβέρνηση σημαίνει πως εμείς οι ίδιοι ισχυριζόμαστε πως δίναμε πάντοτε ψευδή στοιχεία!
Τα spreads (τα μάθαμε τώρα στα γεράματα) ανεβαίνουν όσο μειώνεται η αξιοπιστία του δανειζόμενου. Αν εσείς ήσασταν οι αγορές θα είχατε εμπιστοσύνη σε ένα κράτος που μόνο του ισχυρίζεται πως όλες του οι κυβερνήσεις κοροϊδευαν τις ευρωπαϊκές ελεγκτικές αρχές;

Εκπλήσσομαι λοιπόν πως τα δύο κόμματα εξουσίας θρηνούν σήμερα υποκριτικά σαν τις μωρές παρθένες για το πως πέσαμε από το δένδρο αφού και τα δύο εδώ και χρόνια και με μεγάλη συνέπεια πριόνιζαν τα κλαδιά του.

Σάββατο 10 Απριλίου 2010

Ζούμε την τελευταία μονοκομματική Κυβέρνηση του τόπου;


Επειδή σαν αρχή της ζωής μου έχω να προβλέπω και όχι να διαπιστώνω θα επιχειρήσω σήμερα να κάνω μια πρόβλεψη, αρκετά ριψοκίνδυνη θα έλεγα αλλά και αρκετά ρεαλιστική. Πιστεύω πως η κυβέρνηση που προέκυψε από τις εκλογές του Οκτωβρίου του 2009 είναι η τελευταία μονοκομματική κυβέρνηση του τόπου. Πιστεύω δηλαδή πως φθάσαμε στο τέλος των μονοκομματικών κυβερνήσεων. Των μονοκομματικών κυβερνήσεων που κατά την άποψη μου αποτελούν και μία από τις αιτίες που φτάσαμε ως εδώ. Οι οπαδοί αυτών των κυβερνήσεων, που για να υπάρξουν ψηφίστηκαν ένα σωρό άδικα και καλπονοθευτικά εκλογικά συστήματα, ισχυρίζονται πως ο τόπος χρειάζεται ισχυρές κυβερνήσεις. Κατά την άποψη μου αυτές οι ισχυρές κυβερνήσεις, που εκτός ορισμένων εξαιρέσεων ήταν όλες μειοψηφικές, κυβέρνησαν τον τόπο ανεξέλεγκτα, με μεγάλη δόση αλαζονείας και κυρίως, δημιούργησαν το κομματικό κράτος με τους χιλιάδες κομματικούς στρατούς δημοσίων υπαλλήλων και υπαλλήλων ΔΕΚΟ. Και έτσι φτάσαμε στα όρια της χρεοκοπίας.Οι κυβερνήσεις αυτές κατέληξαν να είναι κυβερνήσεις ενός ανδρός που πολλές φορές η απόλυτη δύναμη εξουσίας τον έφερε στα όρια της απολυταρχίας. Αν ρίξουμε μια ματιά γύρο μας θα δούμε ότι είναι μετρημένες στα δάχτυλα οι μονοκομματικές κυβερνήσεις στην Ευρώπη. Όλα τα άλλα κράτη που έχουν κυβερνήσεις συνασπισμού κομμάτων δεν διοικούνται τόσο καλά όσο η Ελλάδα; Ένας άλλος αρνητικός παράγων για την Δημοκρατία που τον δημιουργεί η ανάγκη για μονοκομματικές κυβερνήσεις είναι τα λεγόμενα μεγάλα πολυσυλλεκτικά κόμματα. Έτσι έχουμε κόμματα χωρίς καθαρή ιδεολογία, κόμματα με ιδεολογία «αχταρμά» και οπαδούς διαφόρων κομματικών ιδεολογιών σε συσκευασία του ενός.
Η άποψη μου είναι πως στο άμεσο μέλλον θα έχουμε διάσπαση των δύο μεγάλων κομμάτων και η διάσπαση αυτή θα δρομολογήσει την αλλαγή του εκλογικού νόμου επί το αναλογικότερον και την δημιουργία κυβερνήσεων συνεργασίας δύο η περισσοτέρων κομμάτων. Η αρχή θα γίνει με την σε σύντομο χρόνο διάσπαση της Νέας Δημοκρατίας με την αποχώρηση η διαγραφή της Ντόρας Μπακογιάννη η οποία θα αναχωρήσει μαζί με φιλικά προς αυτήν στελέχη και θα δημιουργήσει ένα νέο κόμμα στον ευρύτερο φιλελεύθερο χώρο. Αυτήν την στιγμή η δύναμη της Εξουσίας κρατά ενωμένες τις τάσεις μέσα στο ΠΑΣΟΚ. Επειδή κατά την πρόβλεψη μου η διακυβέρνηση αυτή δεν προβλέπεται και πολύ μακροχρόνια πιστεύω πως μετά τη διάσπαση της Νέας Δημοκρατίας και το ΠΑΣΟΚ θα διασπασθεί και έτσι στην καλύτερη περίπτωση θα προκύψουν 4 κόμματα που θα προστεθούν στα υπόλοιπα σημερινά η καιθα ενωθούν πιθανόν κάποια από αυτά με κάποια από τα μικρότερα σημερινά κόμματα. Με αυτόν τον πολιτικό χάρτη θα παιχθεί το πολιτικό παιγνίδι στα επόμενα χρόνια. Και για όσους τους σοκάρουν οι παραπάνω σκέψεις και πιστεύουν ότι θα έρθει η καταστροφή, τους υπενθυμίζω πως η Ιταλία , στη δεκαετία του 70 και 80 όταν άλλαζε συχνά κυβερνήσεις και υπήρχε μια κυβερνητική αστάθεια μεγαλούργησε και αναπτύχθηκε οικονομικά γιατί τότε λειτουργούσε το Κράτος. Το Κράτος που δεν ήταν κομματικό όπως στον τόπο μας και δεν στήριζε την λειτουργία του στα κομματικά στελέχη που θα ερχόντουσαν μετά τις εκλογές για να το επανδρώσουν. Στελέχη που θα αντικαθιστούσαν όλα τα προηγούμενα στελέχη της προηγούμενης μονοκομματικής κυβέρνησης και φτου και απ’ την αρχή.

Πιστεύω πως αν οι προβλέψεις μου αποβούν σωστές καλύτερες μέρες θα ξημερώσουν για αυτό τον τόπο. Ας περιμένουμε το χρόνο να δώσει την απάντηση. Άλλωστε πάντα το άγνωστο κρύβει μια γοητεία…

Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2010

Οταν η Κοινή Λογική ονομάζεται Ρατσισμός!


Καλή η φιλελεύθερη φιλοσοφία την οποία και ασπάζομαι κατά το μεγαλύτερο μέρος της, αρκεί αυτή να μην συγκρούεται με την κοινή λογική. Η κοινή λοιπόν λογική δεν μπορεί να δεχτεί να ονομάζεται Έλληνας ο Ασιάτης που γεννιέται στην Ελλάδα ούτε ο απρόσκλητος επισκέπτης που μπήκε στη χώρα μας από το παράθυρο και κατάφερε να παραμείνει μέσα για ένα χρονικό διάστημα. Εκτός αν με την λέξη Έλληνας εννοούμε κάτι άλλο από αυτό που ξέραμε ως σήμερα.
Οι υποστηρικτές της αντίθετης άποψης δέχονται σαν μέλος της οικογενείας τους αυτόν που διέρρηξε το σπίτι τους και εγκαταστάθηκε στο σαλόνι τους ;
Και το λυπηρό είναι πως αυτή την κοινή λογική πολλοί την ονομάζουν ρατσισμό και όσοι την ακολουθούν τους χαρακτηρίζουν σαν ρατσιστές.
Έχουμε καταφέρει σε αυτό τον τόπο οι "κλισέ θεωρίες" να υπερτερούν πολλές φορές από την καθαρή σκέψη γι αυτό και φθάσαμε εδώ που φθάσαμε.
Στη ζωή μου μισώ τον δογματισμό. Αλλάζω άποψη αν διαπιστώσω ότι έκανα λάθος η αν ο άλλος με πείσει πως η δική του γνώμη είναι σωστή. Δεν το θεωρώ ντροπή, το θεωρώ πνευματική υγεία. Άλλη άποψη είχα για τους μετανάστες, όμως η πραγματικότητα που ζούμε και ειδικά εγώ περί την Πλατεία Βάθη με έκανε να δω τα θέματα με άλλο μάτι.
Όποιος βιαστεί να με χαρακτηρίσει ρατσιστή θα έχει ασφαλώς μόνο θεωρητικές γνώσεις του θέματος η θα έχει αποκόψει κάθε δεσμό με τη λογική του.