Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2013

Η Δημοκρατία απαιτεί μια σοβαρή και σωστή Κεντροαριστερά.


Κάποιες, προσωπικές ασφαλώς απόψεις, για ΠΑΣΟΚ και Κεντροαριστερά.

1. Υπάρχει ανάγκη δημιουργίας ενός σοβαρού πόλου στην περιοχή του κεντροαριστερού χώρου. Ο χώρος αυτός δεν μπορεί να χαριστεί στους κρυπτοκομμουνιστές του ΣΥΡΙΖΑ ούτε κάποιοι άλλοι δυσαρεστημένοι να καταφεύγουν για διαμαρτυρία, άκουσον άκουσον, στον χώρο της φασιστικής ακροδεξιάς.
2.Το ΠΑΣΟΚ απέθανε. Κάθε γέννηση τελειώνει με ένα θανατο. Ετσι και ΟΛΑ τα πολιτικά κόμματα κάποτε. Τουλάχιστον στην Ελλάδα... Αν σκεφούν να το διατηρήσουν, όσοι κάνουν αυτή τη σκέψη, θα πρέπει συνειδητά να δεχθούν ένα κόμμα που θα βρίσκεται μονίμως μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, μπαίνει δεν μπαίνει στη Βουλή. Αν αυτός είναι ο προορισμός τους, ας το διατηρήσουν.
3. Ο Βενιζέλος δεν είναι δυνατόν να ηγηθεί ενός τέτοιου χώρου. Εδώ δεν μπορεί να δατηρήσει το μικρό ΠΑΣΟΚ ενωμένο, θα διατηρήσει ενωμένη την Κεντροαριστερά;
4. Το όποιο νέο σχήμα δημιουργηθεί δεν μπορεί να βασίζεται σε προσωπικότητες του παρελθόντος που έβαλαν και αυτές το λιθαράκι της καταστροφής, σε καθηγητάδες, σε κουλτουριάρηδες και σε συνδικαλιστάδες. Και το κυριώτερο, δεν μπορεί να βασίζεται στην πλειοψηφία του σε γκρίζα και άσπρα μαλλιά. Και τα δικά μου μαλλια είναι γκρίζα αλλά δεν έχω την φιλιδοξία να ξεκινήσω κάτι νέο, υποθήκη στις επόμενες γενιές. Απαιτούνται νέες ιδέες, νέοι άνθρωποι, νέα μυαλά. Οταν λέω να βασίζεται δε εννοώ όλοι αυτοί να αποκλείονται αλλά να μην αποτελούν τον κορμό.
5. Τα παδιά του κομματικού σωλήνα, άνθρωποι που δεν δούλεψαν ποτέ στη ζωή τους και ξεκινώντας από τις μαθητικές και φοιτητικές νεολαίες περιπλανήθηκαν μέσα από κρατικές θέσεις και αξιώματα απεδείχθησαν στην ΠΡΑΞΗ ανίκανοι. Αν ένα νέο σχήμα βασιστεί σε τέτοιους, η πορεία του είναι από τώρα γνωστή και προδιαγεγραμμένη. Η σύχρονη Πολιτική απαιτεί ανθρώπους που ΔΟΥΛΕΨΑΝ πρώτα στη ζωή τους, κολλώντας όχι κρατικά ένσημα και μετά να ασχοληθούν με αυτήν. Μπορείς να διοικήσεις μια επιχείρηση αν δεν έχεις ποτέ σου ασχοληθεί με επιχειρήσεις; Τη μεγάλη επιχείρηση, το μεγάλο "μαγαζί" που που λέγεται Ελλάς πώς έχεις το θράσος να το διοικήσεις αν δεν δούλεψες στην ελεύθερη αγορά ποτέ στη ζωή σου; Εκατομμύρια πολίτες που εργάζονται εκτός Δημοσίου περιμένουν τις αποφάσεις σου. Πώς θα τις πάρεις για ένα χώρο άγνωστο σε σένα;

 Ως εδώ από μένα. Για τα υπόλοιπα ας ασχοληθούν οι άμεσα ενδιαφερόμενοι. Αλλωστε εγώ ποτέ δεν απετέλεσα ούτε αποτελώ μέλος αυτού του χώρου. Σαν όμως σκεπτόμενος άνθρωπος που γνωρίζει πως η Δημοκρατία είναι ένα "παιγνίδι" που για το καλό της χώρας όπου εφαρμόζεται πρέπει να παίζεται , πρώτον με πολλούς παίκτες και δεύτερον και κυριώτερο με ΣΩΣΤΟΥΣ παίκτες. Σαν ένας άνθρωπος που από τo 2010 διατύπωσα την άποψη πως η κυβέρνηση Παπανδρέου είναι η τελευταία μονοκομματική κυβέρνηση του τόπου (http://www.liberalgreek.blogspot.gr/2010/04/blog-post.html) άρα λοιπόν θα έχουμε στο μέλλον κυβερνήσεις συνεργασίας, σαν ένας τέτοιος απλός πολίτης, διατυπώνω τις παραπάνω σκέψεις...

Κυριακή 14 Ιουλίου 2013

Τουρισμός, φως στο βάθος του τούνελ.

Ομιλία μου στον Ροταριανό Ομιλο Αθήνα-Βορράς τον Φεβρουάριο του 1996. Δηλαδή 13+ χρόνια πριν. Δυστυχώς είναι επίκαιρη και θα μπορούσε να γίνει και σήμερα χωρίς να αλλάξω καμιά λέξη. "Αγαπητοί φίλοι, Η χώρα πάνω στην οποία ζούμε έχει όλα εκείνα τα χαρίσματα που μπορούν να την κάνουν επίγειο παράδεισο. Καταπληκτικό κλίμα με ζεστό και ηλιόλουστο καιρό κατά την μεγαλύτερη διάρκεια του χρόνου, πεντακάθαρες θάλασσες με ατέλειωτα νησιά και ακρογιάλια, γη που καρπίζει ολόγλυκα φρούτα, γεωγραφική θέση ανάμεσα σε τρεις ηπείρους και επιπλέον μια ανεκτίμητη πολιτιστική κληρονομιά που τ΄αποτυπώματά της είναι διάσπαρτα σ΄όλες τις ηπειρωτικές και νησιωτικές γωνιές της. Όλα τα παραπάνω στοιχεία είναι υπεραρκετά για να ήταν σήμερα η Ελλάδα ένας τουριστικός παράδεισος. Όλα αυτά που αναφέραμε υπάρχουν σ΄αυτή εδώ τη γη χωρίς τη συμμετοχή μας. Άλλα οφείλονται στην γενναιόδωρη προσφορά του Δημιουργού και άλλα στο πέρασμα από αυτή τη μικρή γωνιά εκείνων των ξεχωριστών ανθρώπων, αιώνες πριν. Τα υλικά λοιπόν υπάρχουν εδώ και το μόνο που μένει για την οικοδόμηση της τουριστικής βιομηχανίας είναι η συμμετοχή του σημερινού Έλληνα. Και εδώ αρχίζει το δράμα. Άλλα κράτη, με μηδαμινά τουριστικά εφόδια σε σύγκριση με μας, έχουν δημιουργήσει μια καταπληκτική τουριστική αγορά και μείς, με όλα τα «ατού» στα χέρια μας, φυτοζωούμε βυθισμένοι στο τέλμα της προχειρότητας και της ανοργανωσιάς. Μπροστά στο δίλημμα που βάζουμε πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις, δίλημμα ψεύτικο αποποίησης ευθυνών, αν δηλαδή η κότα γέννησε το αυγό ή το αυγό την κότα, αν φταίει δηλαδή το κράτος ή ο πολίτης, η πεποίθησή μου είναι πάντα πως φταίει η κότα, το κράτος και οι εκφραστές του. Γιατί στο κάτω κάτω της γραφής τον ρόλο της κότας (μην κάνετε άλλους συνειρμούς) κάποιοι ανέλαβαν συνειδητά να παίξουν ενώ το αυγό απλώς υπάρχει. Κάθε λαός έχει τα χαρίσματα και τα μειονεκτήματά του. Εμείς οι Έλληνες έχουμε πολλά χαρίσματα αλλά και μεγάλα μειονεκτήματα. Είμαστε ατίθασοι, ανοργάνωτοι, ατομιστές, στερούμεθα ρεαλισμού και κυρίως δεν έχουμε την αίσθηση του μέτρου. Εδώ θα μπορούσε κάποιος να αναρωτηθεί, πώς είμαστε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία άσχετη με το θέμα του τουρισμού που εξετάζουμε. Έτσι σε μας, περισσότερο από άλλους λαούς θα έλεγα, πρέπει κάποιος να μας οργανώνει και να μας καθοδηγεί. Η επίδοση του Έλληνα στο εξωτερικό, όπου δρα σε οργανωμένες και πειθαρχημένες κοινωνίες και αφήνει να ξεπηδήσουν όλα τα ψυχικά και εγκεφαλικά χαρίσματα της φυλής μας, θεμελιώνει κατά τον καλύτερο τρόπο τον παραπάνω ισχυρισμό. Και εδώ, για να επανέλθουμε στο θέμα μας, τι γίνεται; Ο Ελληνικός Τουρισμός έχει αφεθεί, χωρίς καμία σφαιρική οργάνωση, αλλά κυρίως χωρίς κανένα σοβαρό έλεγχο, στην φιλοπατρία του κάθε Έλληνα. Φιλοπατρία όμως που συνοδεύεται από όλα εκείνα τα ατομικά μειονεκτήματα που αναφέραμε παραπάνω όταν δεν υπάρχει το σωστό καθοδηγητικό πλαίσιο. Και έτσι φθάνουμε στο σημείο, μία Ελλάδα 11.000.000 ανθρώπων, μικρότερη από ένα Λονδίνο, μία Νέα Υόρκη, ένα Τόκυο σχεδόν μια μισή Κων/πολη, να βρίσκεται σε συνεχή περίοδο λιτότητας και οικονομικής εξαθλίωσης ενώ αν είχε γίνει η σωστή τουριστική εκμετάλλευση θα μπορούσαμε σήμερα να έχουμε υψηλότερο κατά κεφαλήν εισόδημα ακόμη και από του Ελβετούς! Για να γίνει αυτό πρέπει κατ΄ αρχάς η Κεντρική Διοίκηση να καταλάβει ότι ο Τουρισμός δεν είναι απλώς μία από τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας αλλά η ΜΟΝΗ σοβαρή και για σήμερα αλλά κυρίως για το αύριο. Ποιες είναι σήμερα οι κύριες πηγές παραγωγής πλούτου σε μία χώρα: 1. Η Βιομηχανία 2. Η Γεωργική ή ζωική εκμετάλλευση. 3. Ο Ορυκτός πλούτος. 4. Η Ναυτιλία. 5. Ο Τουρισμός. Το εμπόριο σκοπίμως το παραλείπω, παρόλο που ασχολούμαι με αυτό, γιατί εκτός από το διεθνές διακομιστικό, μεταφέρει πλούτο αλλά δεν τον παράγει. Δεν θέλω αυτή τη στιγμή, προς χάριν της οικονομίας του χρόνου, να αποδείξω αναλυτικά ότι απ΄όλα τα παραπάνω ο ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ είναι για μας το παν. Επιγραμματικά αναφέρω ότι από την στιγμή της συμμετοχής μας στην Ενωμένη Ευρώπη, η προσπάθειά μας για οργάνωση και ανάπτυξη ΤΩΡΑ στους δύο πρώτους τομείς ακυρώνεται γιατί είναι ήδη πολύ αργά. Η αξία του ορυκτού μας πλούτου είναι ή όχι μεγάλη ή στην καλύτερη περίπτωση άγνωστη. Η Ναυτιλία, λόγω της διεθνούς της φυσιογνωμίας, είναι χωρίς πατρίδα. Δεν παραγνωρίζω την συμμετοχή της στην ανάπτυξη του κράτους αλλά μπορεί κανείς να βασισθεί σε αυτήν όταν η εθνικότητά της μπορεί να αλλάξει σε χρόνο τόσο που απαιτεί η υποστολή και η έπαρση μιας σημαίας; Με τον μαθηματικό τρόπο σκέψης δια της εις άτοπον απαγωγής τι μένει; Ο Τουρισμός, αφού έχουμε φυσικά και όλα τα αναγκαία εφόδια γι΄αυτόν. Αν το Ελληνικό κράτος αντιληφθεί το θέμα στις πραγματικές του κολοσσιαίες διαστάσεις και αν κατορθώσει να οργανωθεί σχετικά και να μεταδώσει την ιδέα σε όλο τον Ελληνικό λαό και όχι μόνο στους κατοίκους των τουριστικών περιοχών, επαναλαμβάνω, σε όλο τον Ελληνικό λαό, διαμορφώνοντας ταυτόχρονα τουριστική συνείδηση, τότε μέρες μεγάλης ευημερίας μπορούν να ακολουθήσουν το σημερινό σκοτάδι του οικονομικού μαρασμού. Το κράτος πρέπει να ασχοληθεί με την οργάνωση και ενίσχυση του Ελληνικού τουρισμού σε κάθε επίπεδο. Πρέπει συνειδητά να κόψει κονδύλια από άλλες δραστηριότητες και να τα μεταφέρει στον τουρισμό αναγκάζοντας ταυτόχρονα τους Έλληνες να ασχοληθούν με την Τουριστική εκμετάλλευση εγκαταλείποντας πολλές φορές άλλες ασχολίες χωρίς κανένα μέλλον. Πρέπει να πείσει τον Έλληνα πολίτη ότι ο ταξιτζής που παίρνει διπλάσια αμοιβή από τον ξένο για να τον μεταφέρει από το αεροδρόμιο στο ξενοδοχείο του, ο εστιάτορας στην Σαντορίνη που πουλάει το κατεψυγμένο ψάρι Ατλαντικού σαν προερχόμενο από την πρωινή τράτα, ο ξενοδόχος που επειδή έκανε overbooking βάζει τον Γερμανό που πλήρωσε δωμάτιο Α΄ κατηγορίας να κοιμηθεί δυο μέρες στο δωμάτιο του προσωπικού ακόμη και αυτός ο παγωτατζής που δίνει στον Σουηδό το χωνάκι χωρίς χαρτοπετσέτα και με βρώμικα χέρια, πρέπει να πείσει τον Έλληνα πολίτη ότι όλοι οι παραπάνω είναι εχθροί του Έθνους. Αφού βέβαια και κείνο από την πλευρά του έχει δημιουργήσει μία αξιοπρεπή κατάσταση υποδοχής των ξένων μας. Το λεγόμενο τουριστικό θαύμα δεν μπορεί να γίνει από την μια μέρα στην άλλη. Μπορεί όμως να αρχίσει κάποτε ο σχεδιασμός του. Γιατί ας μην αυταπατώμεθα. Ο τουρισμός σήμερα στην Ελλάδα γίνεται εκ των ενόντων με ελάχιστη κρατική υποστήριξη για να μη πω ότι πολλές φορές το κράτος λειτουργεί ανασταλτικά και σε αυτήν ακόμη την ατομική πρωτοβουλία. Ένας από τους κυριότερος πόλους έλξεως του Τουρισμού μας είναι οι αρχαιολογικοί μας χώροι και τα αντίστοιχα μουσεία τους. Για χάρη τους ταξιδεύουν οι ξένοι μας από τα πέρατα της γης. Το αν λειτουργούν τα παραπάνω με το σωστό προσωπικό και το σωστό ωράριο λειτουργίας το αφήνω στην εμπειρία κάθε ενός από μας που έτυχε κάποτε να τα επισκεφτούμε. Αλήθεια, έχετε δει την ενδυμασιακή περιβολή των φυλάκων των αρχαιοτήτων μας; Δεν μπορούμε να έχουμε 40 υπουργεία για ένα σωρό δευτερεύοντα θέματα και για την μελλοντική μας ύπαρξη, τον τουρισμό, μόλις δημιουργήσαμε ένα και αυτό με συγκεχυμένες και αλληλοσυγκρουόμενες με άλλα υπουργεία αρμοδιότητες.Δέκα υπουργεία θα έπρεπε να ασχολούνται αποκλειστικά με τον Τουρισμό και τις επί μέρους ανάγκες του. Η χρηματοδότηση νέων μονάδων και έργων υποδομής, η σχολαστική παρακολούθηση των προσφερομένων υπηρεσιών και της ποιότητας του τουρισμού, ο επιτελικός σχεδιασμός ανάπτυξης νέων περιοχών, η συγκοινωνιακή σύνδεση τουριστικών περιοχών και τόσα άλλα που μπορούν να αναφερθούν και που έχουν σχέση με την τουριστική μας ανάπτυξη και προβολή, δεν μπορούν να εξετάζονται και να λύνονται ούτε σαν αποσπασματικά θέματα κάποιου υπουργείου ούτε μπορούν όλα αυτά να καλυφθούν από ένα υπερυπουργείο τουρισμού. Επειδή και η επαγγελματική μου εμπλοκή με υποχρεώνει σε τακτικές επισκέψεις τουριστικών μονάδων και περιοχών αλλά και αρκετά επαγγελματικά ταξίδια κάνω στο εξωτερικό, μου έχουν ήδη δημιουργηθεί ακλόνητες συγκριτικές παραστάσεις. Γι αυτό απορώ και θλίβομαι ταυτόχρονα γιατί ενώ η λύση της οικονομικής μας ευημερίας φαντάζει εκτυφλωτική μπροστά μας, εμείς ακόμη ψάχνουμε μέσα στο τούνελ του πεπρωμένου μας να διακρίνουμε μια ουτοπική αχτίδα φωτός."