Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2009

Τα αποτελέσματα της 29.11.09 μαγειρεύτηκαν!


H ΝΔ στις 04:00 το πρωί της Δευτέρας 30.11.09 έδωσε τα πρώτα επίσημα αποτελέσματα σε σύνολο ως εκείνη την ώρα 549.646 ψηφισάντων. Αυτός ο αριθμός αντιπροσωπεύει το 70% του συνόλου των 782.136 που έλαβαν μέρος στις εκλογές. Σε αυτό το 70% έχουμε:

-ΣΑΜΑΡΑΣ 272.250 50,18%
-ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ 215.724 39,76%
-ΨΩΜΙΑΔΗΣ 54.587 10,06%

Την 1η Δεκεμβρίου, δύο ολόκληρες μέρες μετά την ψηφοφορία, στην ηλεκτρονική εποχή που ζούμε, ανακοινώνονται τα τελικά αποτελέσματα:

-ΣΑΜΑΡΑΣ 386.400 50,06%
-ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ 306.625 39,72%
-ΨΩΜΙΑΔΗΣ 78.870 10.22%

Αν αφαιρέσουμε τα πρώτα νούμερα από τα δεύτερα θα έχουμε τις ψήφους που πήραν οι υποψήφιοι στο υπόλοιπο 30%, που στο μεγαλύτερο ποσοστό του σε όλες τις εκλογικές αναμετρησεις αντιπροσωπεύει τις ψήφους του Λεκανοπεδίου. Αλλωστε ως αργά το βράδυ της Κυριακής δεν ακούσαμε κανένα αποτέλεσμα από Αθήνα ενώ ακούγαμε από όλη την υπόλοιπη Ελλάδα.
Σε αυτό το το 30% λοιπόν οι υποψήφιοι πήραν:

-ΣΑΜΑΡΑΣ 114.150 49,77%
-ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ 90.901 39,64%
-ΨΩΜΙΑΔΗΣ 24.283 10.59%

Ενω λοιπόν όλα τα ΜΜΕ είπαν πως το μεγάλο εύρος της νίκης το έδωσε στο Σαμαρά το Λεκανοπέδιο, βλέπουμε ότι ο Σαμαράς συγκεντρώνει λιγότερο από την υπόλοιπη Ελλάδα ο δε Ψωμιάδης αυξάνει το ποσοστό του και από 10,06% (μέσα και οι ψήφοι της Β.Ελλάδας) το πηγαίνει στο 10,59%!!!

Εχω λοιπόν άδικο να πιστεύω, όταν μάλιστα το ΒΗΜΑ της 06.12.09 δίνει για:
Α’ Αθήνας Σαμαρας 55%, Μπακογιάννη 41%, Ψωμιάδης 4%
Β’ Αθήνας Σαμαράς 60%, Μπακογιάννη 36%, Ψωμιάδης 4%
έχω άδικο να πιστεύω πως τα τελικά αποτελέσματα και τα ποσοστά μαγειρεύτηκαν από Ρηγίλλης μεριά με Καρδιτσιώτικη συνταγή;

Y.Γ. Γιατί δεν μας δώσανε τα τελικά επίσημα αποτελέσματα ανά νομό και ειδικά για το Λεκανοπέδιο;

Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009

Ιστορική δικαίωση!



Επιτέλους, μια στάση ζωής ανταμείβεται!

Τον Οκτώβριο του 1992, ο Αντώνης παραιτήθηκε από βουλευτής για τις ιδέες του. Δεν ανεξαρτητοποιήθηκε όπως συνηθίζεται ως τις μέρες μας.
Χάρισε την έδρα του στον επόμενο για να μη μειώσει την κοινοβουλευτική δύναμη στο το κόμμα του και έμεινε με τη θέληση του εκτός Βουλής, αυτός που στα 26 του πέρασε το κατώφλι της σαν ο νεότερος Έλληνας βουλευτής.
Την εποχή εκείνη ήταν το αδιαφιλονίκητο Νο.2 του κόμματος και ο επόμενος Αρχηγός του. Όλα αυτά θυσιάστηκαν για ένα πιστεύω, σωστό η λάθος, η Ιστορία θα κρίνει. Πάντως δεν σκέφτηκε το προσωπικό του συμφέρον τότε, κάτι που οι άλλοι διαφωνούντες του καιρού άλλα έπρατταν και με την στάση τους αυτή έγιναν και Αρχηγοί, έστω και αποτυχημένοι

Η Ιστορία, καταδικάζει πολλές φορές αλλά και αποκαθιστά κάποιες άλλες.
Χθες, 29 Νοεμβρίου 2009, με μια καθυστέρηση 17 ετών, η Ιστορία αποκατέστησε τον Αντώνη!

Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2009

Η ελπίδα μιας νέας αρχής...



Τα αυταπόδεικτα δεν χρειάζονται επιχειρήματα για να θεμελιωθούν.
Χρειάζεται να αποδείξεις γιατί το φως είναι πιο λαμπερό από το σκοτάδι;

Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2009

Η αρχή του τέλους...


Μπορείς να κοροϊδεύεις λίγους συνεχώς, μπορείς να κοροϊδεύεις πολλούς για μικρό διάστημα. Δεν μπορείς όμως να κοροϊδεύεις πολλούς συνεχώς.

Η αρχή του τέλους του Καραμανλή γράφτηκε στην ΔΕΘ τον Σεπτέμβριο του 2008. Αναδημοσιεύω τις εντυπώσεις μου από εκείνη την απίστευτη συνέντευξη με δημοσίευση μου στις 8 Σεπτεμβρίου 2008 με τίτλο " Αποκάλυψη..τώρα".

"Το ταξίδι του Πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη για τα εγκαίνια της ΔΕΘ αλλά κυρίως η καθιερωμένη συνέντευξη με τους δημοσιογράφους την Κυριακή το πρωί απεκάλυψαν πολλά.
Επειδή δεν μου αρέσουν τα πολλά λόγια και οι πολλές φιλολογικές περικοκλάδες θα κωδικοποιήσω παρακάτω τι κατάλαβα εγώ για αυτόν και αυτούς που μας κυβερνούν σήμερα.

1. To πολίτευμα μας δεν είναι πρωθυπουργοκεντρικό όπως έως τώρα νομίζαμε αλλά συμπρωθυπουργοκεντρικό. Διότι εκτός από τον πρωθυπουργό έχουμε και συμπρωθυπουργό ο οποίος σε πολλές περιπτώσεις (το γιατί δεν το γνωρίζω) είναι και υπερπρωθυπουργός με το άλλον να «κρατά τα μπόσικα». Η διαπίστωση δε αυτή γίνεται, κοίτα σύμπτωση, στην συμπρωτεύουσα.

2. Όταν λέγαμε σεμνά και ταπεινά δεν εννοούσαμε αυτό που όλοι λάθος καταλάβαμε. Εννοούσαμε κάτι άλλο το οποίο ο πρωθυπουργός δεν μπόρεσε να μας εξηγήσει επειδή φαντάστηκε πως δεν θα μπορούσαμε να το καταλάβουμε ούτε και αυτό.

3. Στην πολιτική (αυτών που μας κυβερνούν) δεν υπάρχει ηθική ευθύνη για τίποτε. Μόνο νομική ευθύνη υπάρχει αφού ο πρωθυπουργός δέχεται και επαναλαμβάνει πως ό,τι είναι νόμιμο είναι ταυτόχρονα και ηθικό. Εγώ, μόνο για αυτή την νέα θεωρία, δεν υπάρχει περίπτωση να τους ξαναχαρίσω την ψήφο μου, κάτι που κάποιες φορές έκανα στο παρελθόν. Δεν χαρίζω καμιά ψήφο σε κάποιον που μου ζητά να του χαρίσω τη λογική μου.

4. Δεν έχει σημασία πως πλουτίζει ένας υπουργός κατά τη διάρκεια της θητείας του. Δεν έχει σημασία αν ξεκίνησε φτωχός και σε μερικά χρόνια έγινε πλούσιος. Αν δεν υπάρχει χειροπιαστό νομικό αδίκημα όλα καλώς γενόμενα. Με την εφαρμογή της θεωρίας «ο,τι νόμιμο και ηθικό» δεν μπαίνουν στο τραπέζι και άλλοι έμμεσοι παράγοντες μέσω των οποίων μπορεί να πλουτίζει ο υπουργός η οι συγγενείς του.

5. Τα ΜΜΕ δεν πρέπει να αναφέρουν καμιά παρατυπία ( ο επιεικέστερος όρος) κανενός υπουργού. Είναι σαν να του προσφέρουν μια συνεχή προστασία γιατί ο πρωθυπουργός δεν λαμβάνει αποφάσεις ποτέ υπό πίεση. Ακόμη και αν «συλληφθεί» υπουργός να δωροδοκείται έπ’ αυτοφώρω (υπόθεση εργασίας κάνω, μην παρεξηγηθώ) αν θέλετε ο υπουργός να τιμωρηθεί, σιωπή. Αν γίνει η παραμικρή αναφορά ο πρωθυπουργός θα τον καλύψει για να μην φανεί ότι ενεργεί υπό πίεση.

6. Οι σύζυγοι υπουργών μπορούν ελεύθερα να εξασκούν οποιοδήποτε επάγγελμα ακόμη και αν αυτή η δραστηριότητα τους εμπίπτει στο νομικό έλεγχο του υπουργού συζύγου τους η στην παροχή πληροφοριών που εκ της θέσεως του αυτός διαθέτει, πληροφοριών όμως που έχουν άμεση σχέση με την επαγγελματική επιτυχία της συζύγου. Ο πρωθυπουργός, πάνω από όλα αυτά, τοποθετήθηκε στο ιερό δικαίωμα της γυναίκας για εργασία, κάθε δε αντίθετη γνώμη την χαρακτήρισε ιστορικά οπισθοδρομική.

Πολλά άλλα συμπεράσματα βέβαια βγήκαν από όλους. Παραμένω στα παραπάνω γιατί θεωρώ πως όλα τα παραπάνω χαρακτηρίζουν μια νέα φιλοσοφία άσκησης εξουσίας. Άραγε είναι νέα η μήπως τώρα με την πίεση των γεγονότων απλώς αποκαλύφθηκε;"

Τελικά η νέα φιλοσοφία άσκησης εξουσίας μας οδήγησε στο Έκτακτο Συνέδριο για εκλογή νέου Προέδρου στη Νέα Δημοκρατία...

Y.Γ. Πάντως η νέα φιλοσοφία είχε δώσει δείγματα και νωρίτερα. "Μηδενική ανοχή η μηδενική ενοχή;"

Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2009

Ο Ελληνικός λαός είναι σοφός!


Παρατηρώ όλες τις αποφάσεις του Ελληνικού λαού από την Μεταπολίτευση και μετά. Εως τώρα έλεγα ότι ο Ελληνικός λαός, παρ'όλα όσα του σέρνουν, είναι σοφός.

Σήμερα, όχι τόσο με την υπερψήφιση του Πασόκ όσο με το ποσοστο που έδωσε στη Νέα Δημοκρατία, υποκλίνομαι για άλλη μια φορά στη σοφία του για την σκληρή τιμωρία που επέβαλλε σε αυτούς που προσπάθησαν τόσα χρόνια να προσβάλλουν την λογική του. Αυτό ας γίνει μάθημα και για τους επόμενους, αν σκεφθούν να τον κοροϊδέψουν.

Δεν έχω τίποτε άλλο να προσθέσω.

Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου 2009

Ρεκόρ Guinness Πολιτικής.....


"Ελληνίδες Έλληνες,

Προκηρύσσω εκλογές γιατί η Οικονομία της Χώρας (την οποίαν εγώ διαχειρίζομαι για 5 χρόνια) πάει χάλια.
Ζητώ την ψήφο σας για να μου δώσετε το δικαίωμα να σας παγώσω τους μισθούς και να σας βάλω δέσμη
φόρων για να διορθώσω την Οικονομία με νωπή εντολή "πρέσσας"."

Νομίζω πως επάξια το όνομα του θα χαραχθεί με χρυσά γράμματα στο βιβλίο Guinness στην κατηγορία της Πολιτικής.... (τοποθετείστε τη λέξη που νομίζετε). Δεν νομίζω σε καμιά άλλη γωνιά της γης πολιτικός αρχηγός να είχε αυτό το νικηφόρο για εκλογές όραμα για να το μοιραστεί με τους επίδοξους ψηφοφόρους του.

Y.Γ. Να ληφθεί επίσης υπ' όψιν, αν τα παραπάνω δεν είναι αρκετά για το Guinness, πως αυτός ο ίδιος, χωρίς να τον υποχρεώσει κανείς, επέλεξε τον χρόνο διεξαγωγής των εκλογών όταν το κόμμα του ήταν 6 μονάδες πίσω στις δημοσκοπήσεις...

Σάββατο 22 Αυγούστου 2009

Των οικιών ημών εμπιπραμένων, υμείς κόμικς δείχνετε!


Είναι τρομερό. Από νωρίς το πρωί καίγεται όλη η Ανατολική Αττική. Ξυπνήσαμε με σύννεφα καπνού να σκιάζουν το ήλιο και η πρώτη μας σκέψη είναι να ανοίξουμε την τηλεόραση να δούμε πού είναι η φωτιά. Πρώτη επιλογή η κρατική ΝΕΤ. Το μόνο που βλέπουμε παιδικά κόμικς σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Όλα τα υπόλοιπα ιδιωτικά κανάλια, αφού έστειλαν όλες τις ενημερωτικές τους εκπομπές διακοπές, παίζουν παλιές φτηνές για αυτά χιλιοπαιγμένες ταινίες. Ο καπνός έχει σκεπάσει τελείως τον ήλιο αλλά οι υπεύθυνοι των σταθμών νομίζουν ότι συννέφιασε και απορούν πως οι μετεωρολόγοι τους δεν είχαν προβλέψει αυτή την ξαφνική μπόρα που όπου νάνε θα ξεσπάσει. Δεν με απασχολούν τα ιδιωτικά κανάλια αφού δεν τα πληρώνω, τουλάχιστον άμεσα. Η κρατική όμως ΝΕΤ που την πληρώνουμε κάθε μήνα, η κρατική ΝΕΤ με τους χιλιάδες υπαλλήλους και τα μηχανήματα εκατοντάδων εκατομμυρίων, η κρατική ΝΕΤ που πρώτη προτεραιότητα πρέπει να έχει να ενημερώνει τον κόσμο, αυτή η κρατική ΝΕΤ ως σχεδόν το μεσημέρι παίζει αμέριμνη παιδικά προγράμματα!!
Ο ΣΚΑΙ από την άλλη, ο μόνος προς τιμή του ιδιωτικός σταθμός, δείχνει σε ζωντανή σύνδεση εικόνες βιβλικής καταστροφής.
Το Γραμματικό, ο Βαρνάβας, ο Μαραθώνας και γενικά όλη η Βορειοανατολική Αττική μέχρι τη θάλασσα ζωσμένη στις καταστροφικές φλόγες. Περιουσίες χάνονται, ανθρώπινες ζωές κινδυνεύουν. Ενώ παρακολουθώ το δράμα από τον ΣΚΑΙ γυρίζω κάθε πέντε λεπτά στη ΝΕΤ για να δω πότε θα ξυπνήσουν. Το ένα μίκυ μάους διαδέχεται το άλλο και το ευχάριστο πρωινό συνεχίζεται.

Δεν ξέρω ποια η αιτία η τα κίνητρα αυτής της αδιαφορίας της κρατικής μας τηλεόρασης. Πολλά μπορώ να σκεφτώ αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μου. Περιμένω να δω αν ο ψύχραιμος πρωθυπουργός μας, αυτός που ποτέ δεν αποφασίζει εν θερμώ και χρειάζεται κάποιους μήνες για να αντιληφθεί τα γεγονότα και να δράσει, περιμένω να δω αν αυτή τη φορά θα δράσει πράγματι εν θερμώ, κυριολεκτικά και ουσιαστικά και θα στείλει σπίτι του άμεσα τον πρόεδρο της ΕΡΤ πριν προλάβει ο ήλιος να δύσει. Ο ήλιος που προβλημάτισε τον πρόεδρο της ΕΡΤ επειδή καθυστέρησε αδικαιολόγητα να ανατείλει και κυρίως επειδή 12 η ώρα το μεσημέρι είχε πάρει το βαθυκόκκινο χρώμα της δύσης.

Σάββατο 13 Ιουνίου 2009

H μεγάλη Αποχή, το μεγάλο Κενό.


Τα πολιτικά κόμματα και οι διάφοροι πολιτικοί σχολιαστές, σχολιάζοντας το μεγάλο ποσοστό της αποχής στις πρόσφατες Ευρωεκλογές έδωσαν ο καθένας την δική του εκδοχή για αυτήν, ανάλογα με το τι τους βολεύει.
Ακούστηκαν διάφορες συμπαθητικές απόψεις. Άλλοι είπαν πως φταίει το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος και ο λαός, υπό το βάρος της οικονομικής λιτότητας, δεν ήθελε να χαραμίσει ένα βολικό για εκδρομές τριήμερο για να πάει να ψηφίσει.
Η Κυβέρνηση θριαμβολόγησε μέσα από τα καπνίζοντα ακόμη ερείπια της ήττας πως δεν έχασε ψηφοφόρους προς άλλα κόμματα, απλώς κάποιοι ψηφοφόροι τους ήθελαν να της στείλουν ένα μήνυμα και αφού το έστειλαν θα γυρίσουν άμεσα στο μαντρί άρα η αποχή ήταν για αυτήν μια κάποια λύση.
Άλλοι προσπάθησαν με συγκριτικούς πίνακες ποσοστού αποχής άλλων χωρών να μας πείσουν πως δεν έγινε και τίποτα σπουδαίο και πάλι καλά εμείς με αυτό το 47% είμαστε σε πολύ καλύτερη κατάσταση από άλλους. Δεν μας είπαν βεβαίως ποιο ήταν το ποσοστό αποχής στα ίδια κράτη και σε μας στις προηγούμενες Ευρωεκλογές και αν το ποσοστό αυτό αυξήθηκε η όχι.
Δεν τόλμησαν ασφαλώς τα πολιτικά κόμματα να δουν και αν τη είδαν δεν τόλμησαν να την πουν και μια άλλη εξήγηση αυτού του φαινομένου. Δεν τόλμησαν να πουν πως αυτό το υψηλό ποσοστό αποχής και η απροθυμία του Έλληνα να πάει στην κάλπη οφείλεται στην περιφρόνηση από την πλειοψηφία του Ελληνικού λαού του σημερινού πολιτικού σκηνικού, των σημερινών κομμάτων. Αν από το 53% αυτών που ψήφισαν αφαιρέσουμε εκείνους τους φανατικούς, τους βολεμένους, τους διορισμένους, τους αφισοκολλητές με προοπτική και γενικώς αυτούς που για διάφορους λόγους θα ψήφιζαν ένα κόμμα βρέξει χιονίσει και το κόμμα δεν χρειάζεται καμία επιχειρηματολογία για να τους πείσει, θα δούμε πως το ποσοστό των Ελλήνων εκείνων που εκλέγουν τις κυβερνήσεις και απείχαν από την κάλπη είναι τρομακτικό!
Η καθαρότερη και λογικότερη εξήγηση είναι πως όλοι αυτοί οι άνθρωποι δεν είχαν ΚΑΝΕΝΑ ΚΙΝΗΤΡΟ για να ψηφίσουν. Δεν τους συγκινούσε κανένα κόμμα χάριν του οποίου θα έχαναν την καλοκαιρινή βουτιά, δεν τους ενδιέφερε λοιπόν αν με την απουσία τους θα κέρδιζε η θα έχανε ένα κόμμα γιατί κανένα κόμμα από τα τωρινά δεν τους ικανοποιεί, δεν είναι βαθιά ριζωμένο μέσα τους. Η εποχή με τις πολύχρωμες πλαστικές σημαίες και τα αλλαλάζοντα πλήθη στις πλατείες αρχίζει ευτυχώς να ξεθωριάζει παρόλο που τα πολιτικά κόμματα κάνουν το παν για να την διατηρήσουν. Η εποχή που η σκέψη, έστω και απλοϊκή, θα αντικαταστήσει τον φανατισμό δεν είναι μακριά. Η πρόσφατη αποχή έστειλε ένα ξεκάθαρο μήνυμα για αυτή την αλλαγή. Το μεγαλύτερο μήνυμα όμως που έστειλε είναι το μεγάλο, το απέραντο πολιτικό κενό που υπάρχει σήμερα στo κομματικό ουράνιο τόξο της πολιτικής πραγματικότητας στη χώρα μας. Ο κόσμος αναζητά αυτό που δεν βλέπει και απορρίπτει αυτό που βλέπει. Είναι περίεργο πως ο πολιτικός κόσμος δεν αντιλαμβάνεται αυτό το μεγάλο κενό και με συνταγές ληγμένων φαρμάκων προσπαθεί να διατηρήσει τα κεκτημένα.
Πήραμε το μήνυμα, αναφώνησαν όλοι με μια φωνή και συνέχισαν τη... δημιουργική πορεία τους. Μόνο που το μήνυμα δεν ήταν για αυτούς. Ήταν ένα μήνυμα για μας. Ένα μήνυμα από μας για μας που έλεγε πως η δύναμη μας είναι πολύ μεγάλη είτε εκφράζεται στην κάλπη η έξω από αυτήν. Ένα μήνυμα που λέει σε μας πως δεν μας ικανοποιούν αυτοί. Πως υπάρχει ένα τεράστιο κενό σήμερα στην αντιπροσώπευση της βούλησης του Ελληνικού λαού. Ένα κενό που τα σημερινά κόμματα και κυρίως τα δύο μεγάλα προσπαθούν να το εξαφανίσουν με ένα Σύνταγμα που αυτά στα μέτρα τους δημιούργησαν, με διάφορα καλπονοθευτικά εκλογικά συστήματα που τα συντηρεί εναλλακτικά και μόνιμα στην Εξουσία, με μια σειρά από αντισυνταγματικούς νόμους και διατάξεις που δεν επιτρέπουν σε κανέναν τρίτο να σηκώσει κεφάλι, με μια Δικαιοσύνη που αυτοί οδήγησαν να είναι όχι τυφλή αλλά μονόφθαλμη με το μόνο κλειστό μάτι αυτό που κοιτάζει προς τις ανομίες των πολιτικών.

Ένα κενό όμως που η τεράστια πρόσφατη αποχή το σηματοδότησε, το φώτισε, το οριοθέτησε, πέρα από τις όποιες αφελείς και ρηχές αναλύσεις. Ένα κενό που είναι τόσο μεγάλο που δεν καλύπτεται ούτε από κόμματα διαμαρτυρίας ούτε από κάποιες μεμονωμένες προσωπικότητες. Η αποχή έστειλε το μήνυμα. Όποιοι διάβασαν το μήνυμα σωστά αλλά κυρίως όποιοι το εμπέδωσαν τόσο το καλύτερο για κείνους μα το κυριότερο, τόσο το καλύτερο για μας.

Κυριακή 31 Μαΐου 2009

Σκέψεις για ένα σύγχρονο πολιτικό τοπίο.


Τολμώ να διατυπώσω κάποιες σκέψεις μου για ένα καινούργιο πολιτικό σκηνικό, για μια καινούργια πολιτική αντίληψη τώρα που το παλαιό έχει σίγουρα ξεθωριάσει και αργά η γρήγορα θα αποτελέσει παρελθόν και περιεχόμενο σελίδων ιστορίας. Είναι σκέψεις που από καιρό τις έχω διαμορφώσει στο μυαλό μου για μια άλλη πραγματικότητα που θα ήθελα, σκέψεις όμως που τώρα πια νομίζω πως είναι ώριμοι οι καιροί για να διατυπωθούν.

1.Μόνιμα πλανάται το ερώτημα, συζητώντας για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις Κράτους και πολιτών, αν η κότα γέννησε το αυγό η το αυγό την κότα και έτσι δεν δίνεται καμιά απάντηση και δεν αναλαμβάνεται καμιά ευθύνη έχοντας όλοι την συνείδηση ήσυχη και το άλλοθι των πράξεων εξασφαλισμένο και ανακυκλώνουμε ανεύθυνα ένα ρηχό φιλοσοφικό ερώτημα. Και οι μεν ισχυρίζονται ότι κάθε λαός έχει τους ηγέτες που τους αξίζει και οι δε διαλαλούν ότι όλοι ίδιοι είναι. Πιστεύω πως το αυγό το γέννησε η κότα, όπου κότα (χωρίς αυτό να μας οδηγεί σε άλλους συνειρμούς) είναι το Κράτος που και αυτό δεν είναι αόριστο αλλά το αντιπροσωπεύουν οι εκφραστές του που είναι η πολιτική ηγεσία.
Πρέπει κάποιος να παίρνει την κατάσταση στα χέρια του και να οδηγεί το λαό και όχι να ζούμε όλοι μέσα στον κύκλο της αοριστίας και ανευθυνότητας. Τον πήχη ψηλά πρέπει κάποιος να τον τοποθετήσει. Ούτε μόνος του τοποθετείται, ούτε τον τοποθετούν τα λαϊκά συμβούλια. Οι πολιτικοί πρέπει να καταλάβουν ότι με την θέληση τους απεφάσισαν να ασχοληθούν με τα κοινά. Ούτε η Θεία Επιφοίτηση τους το επέβαλλε ούτε η Κοινωνία τους το απαίτησε. Αρα πρέπει να κοιτάνε μόνο μπροστά και να μην ζητούν καμιά δικαιολογία από την Κοινωνία για τις τυχόν (μακάρι να ήταν τυχόν) παραλείψεις τους. Αν κάνανε λάθος εκτίμηση η επιλογή μόνο ο δρόμος προς το σπίτι τους είναι η μόναδική σωστή οδός που απομένει, πάντως όχι ο δρόμος που περνά μέσα από τα σπίτια των άλλων πολιτών που δεν τους φταίνε σε τίποτα.

2.Δεχόμενοι την παραπάνω εκδοχή αξιωματικά, λύνουμε και το δεύτερο πρόβλημα που επίσης πλανάται άλυτο στον αέρα. Το Κράτος είναι αυτό που πρέπει πρώτο να δημιουργήσει σχέση εμπιστοσύνης προς τον πολίτη και μετά ο πολίτης να εμπιστευτεί το Κράτος. Αυτό πιστεύω πως αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο για την επιτυχία η αποτυχία ενός κόμματος που ελπίζει να εκφράσει το Κράτος.

3.Η σχέση εμπιστοσύνης δημιουργείται όταν λες στον λαό πράγματα που τα γνωρίζει και το σπουδαιότερο, πράγματα που τα κατανοεί. Όταν του μιλάς όπως μιλάς στο σπίτι σου με τη γυναίκα σου η τους φίλους σου. Όταν τους αναφέρεις τα προβλήματα τους πριν σου τα αναφέρουν αυτοί και όταν, ακόμη καλύτερα, τους τα λύσεις πριν εκείνοι στο ζητήσουν.
Όταν δέχεσαι πως και ο πολιτικός σου αντίπαλος σε ορισμένα θέματα έχει δίκιο και ενεργεί σωστά. Τότε γίνεσαι πιο ανθρώπινος. Γιατί ποιος από μας στις ανθρώπινες σχέσεις του υποστηρίζει πως κάποιος τρίτος έχει πάντα άδικο; Άλλωστε, όσοι έχουν ασχοληθεί λίγο με τα μαθηματικά γνωρίζουν πως όσο δύσκολο είναι να έχεις προβλέψει σωστά όλα τα παιγνίδια στο Προ-πο άλλο τόσο δύσκολο είναι να έχεις αποτύχει σε όλα. Αυτό το τελευταίο, να ισχυρίζονται δηλαδή τα πολιτικά κόμματα πως ο πολιτικός τους αντίπαλος βρίσκεται ΠΑΝΤΑ σε λάθος θέση τα καθιστά αναξιόπιστα, χώρια που πρέπει να αλλάζουν τις πολιτικές τους θέσεις αν ο αντίπαλος τους ασπασθεί κάποιες από τις ιδέες τους. Είναι ΑΔΥΝΑΤΟ πιστεύω κάποιος να κάνει λάθος ΣΕ ΚΑΘΕ του κίνηση.
Η σχέση εμπιστοσύνης δημιουργείται όταν υπάρχουν περιπτώσεις που δεν γνωρίζεις ένα θέμα και το δηλώνεις άμεσα χωρίς να προσπαθείς να απαντήσεις προσβάλλοντας την λογική αυτών που γνωρίζουν. Ποιος από μας τα ξέρει όλα;
Η σχέση εμπιστοσύνης δημιουργείται όταν κάνοντας τυχόν κάποιο λάθος το δηλώνεις και το αναγνωρίζεις άμεσα. Ποιος από μας είναι αλάνθαστος; Ο πολιτικός πρέπει σε κάθε του φάση να εκπέμπει το μήνυμα πως είναι ένας από μας και όχι ένας πάνω από μας.

4.Πιστεύω καμιά πολιτική δεν έχει πιθανότητα επιτυχίας, ακόμη και η καλύτερη, αν δεν έχει την παραδοχή και την συνεργασία του λαού. Και ο λαός για να συνεργαστεί με κάποιον πρέπει να τον πιστέψει και να τον παραδεχτεί. Έτσι πιστεύω πως ένα καινούργιο ξεκίνημα και μία νέα σύνθεση όπως την οραματίζονται πολλοί από μας απαιτεί πριν από όλα, πριν από οποιοδήποτε πρόγραμμα ρήξης η αλλαγής, την δημιουργία κλίματος εμπιστοσύνης και ειλικρίνειας με το λαό. Ο Ελληνικός λαός διψά για αυτή την συμπεριφορά. Διψά να βρει ανθρώπους να μιλάνε στη γλώσσα του και το σημαντικότερο, να μιλάνε ειλικρινά. Έχει βαρεθεί όλους τους πολιτικούς που προσπαθούν να τον πείσουν πως η ηλιόλουστη μέρα που απολαμβάνει από το παράθυρό του δεν είναι αυτή που βλέπει αλλά είναι βροχερή. Και όχι μόνον αυτό, αλλά τον παροτρύνουν να κρατά και ομπρέλα!

Έτσι πιστεύω ότι το Α και Ω των σκέψεων πρέπει να κατευθύνεται σε πρόσωπα και νοοτροπίες. Τα προγράμματα είναι καλά, αλλά έπονται.

Υ.Γ. Ακόμη αναζητώ τον πολιτικό που θα μου ζητά να κρατώ ομπρέλα, μόνο όταν βρέχει...

Κυριακή 26 Απριλίου 2009

Ανεξάρτητη δικαιοσύνη με εξαρτημένους δικαστές



Εγραφε το ΒΗΜΑ στις 10 Σεπτεμβρίου 2008:
" Αναψαν χθές τα τηλέφωνα μεταξύ Μαξίμου και Υπουργείου Δικαιοσύνης εν όψει της σημερινής συνεδρίασης του Υπουργικού Συμβουλίου που θα επιλέξει τους επτά νέους αντιπροέδρους του Αρείου Πάγου, ένα αντιπρόεδρο στο Ελεγκτικό Συνέδριο αλλά και τον πρόεδρο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους..." και παρακάτω αναφέρει πως άργησε υπερβολικά αυτή η επιλογή που έπρεπε ήδη να είχε γίνει από τον Ιούλιο αλλά περίμεναν να περάσει χρονική περίοδος για κάποιους "ημέτερους" αεροπαγίτες οι οποίοι μόνο μετά την 29η Αυγούστου θα είχαν δικαίωμα επιλογής καθώς για να επιλεγείς για αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου πρέπει να παραμείνεις αεροπαγίτης για δυό χρόνια τουλάχιστον.

Ετσι και μέσα από αυτή την καμαρίλα γίνεται η επιλογή-διορισμός όλων των ανώτερων δικαστών αυτού του τόπου. Και δεν το κάνουν μόνο οι σημερινοί. Το έκαναν και οι προηγούμενοι και θα το κάνουν και οι μετά από αυτούς όσο το Σύνταγμα που αυτοί όλοι ψήφισαν έτσι καθορίζει.

Μετά από όλα αυτά, αν νομίζουμε ότι έχουμε ανεξάρτητη δικαιοσύνη με διορισμένους από το γκουβέρνο δικαστές, κακό του κεφαλιού μας. Ο δικαστής κανονικά θα πρέπει να δικάζει και να τιμωρεί τον κάθε ένα, αν έχει παρανομήσει, όσο ψηλά και αν βρίσκεται. Ας δούμε το παράδειγμα της Ιταλίας που ο πρώην πρωθυπουργός Κράξι πέθανε στην εξορία γιατί αν γύριζε στην χώρα του θα τον χώνανε στη φυλακή για κατάχρηση εξουσίας και παράνομο πλουτισμό. Μπορεί κανείς να φανταστεί κάτι τέτοιο για τον τόπο που ζούμε; Είναι ανθρωπίνως δυνατόν να καταδικάσει και να τιμωρήσει κάποιος τον ευεργέτη του που τον έβαλε σε αυτή τη θέση; Γι αυτό γίνεται όλο αυτό ο μαγείρεμα. Ας έχουμε στην κορυφή δικούς μας δικαστές να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο. Και στη χειροτέρα περίπτωση, τουλάχιστον αυτός που θα φοράει τα γουνάκια ας είναι φίλος μας.

Οποιος εμπνευσμένος ηγέτης φανεί ποτέ (dum spiro spero) και θελήσει να κάνει αυτή την περίφημη "επανίδρυση του κράτους" που ο άλλος την είδε μόνο στα απογευματινά όνειρά του, η πλήρης ανεξαρτησία της δικαστικής από την εκτελεστική εξουσία πρέπει να είναι το πρώτο μέλημα του. Αλλιοώς, "παίζουμε τις κουμπάρες" και το παιγνίδι αυτό το ονομάζουμε Δημοκρατία.

Πέμπτη 23 Απριλίου 2009

Φτου σας !




"Στο πλαίσιο εκδήλωσης που πραγματοποίησε το Ινστιτούτο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο κ. Δένδιας αποδοκίμασε για άλλη μια φορά τους χειρισμούς του ανακριτή Απ. Ζαβιτσάνου που διενήργησε την προκαταρκτική εξέταση και δεν έστειλε αμελλητί στη Βουλή τη δικογραφία για τον πρώην υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας."
EΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 09/04/2009





"Δεν αποστέλλεται στη Βουλή η δικογραφία για τη σκανδαλώδη υπόθεση ανταλλαγής ακινήτων μεταξύ της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου και του ελληνικού Δημοσίου παρά την εξαρχής εκπεφρασμένη άποψη των εισαγγελέων που διενήργησαν την έρευνα, οι οποίοι εντόπισαν ενδείξεις ποινικής εμπλοκής πολιτικών προσώπων. Την απόφαση για μη αποστολή της δικογραφίας στη Βουλή έλαβε ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου κ. Γ. Σανιδάς με σύμφωνη γνώμη του προϊσταμένου της Εισαγγελίας Εφετών Αθηνών κ. Κ. Καρούτσου."
ΒΗΜΑ 23/04/09

Χάθηκε τελείως η “τσίπα” σε αυτό τον τόπο.

Δεν με ενοχλεί τίποτα περισσότερο στη ζωή μου από το να με θεωρεί ο άλλος για κάφρο και να επιμένει να με πείσει ότι πετάει ο γάιδαρος.

Φτου σας!

Δεν έχω τίποτε άλλο να πω....

Υ.Γ.
ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Άρθρο 86
1.Μόνο η Βουλή έχει την αρμοδιότητα να ασκεί δίωξη κατά όσων διατελούν ή διετέλεσαν μέλη της Κυβέρνησης ή Υφυπουργοί για ποινικά αδικήματα που τέλεσαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, όπως νόμος ορίζει. Απαγορεύεται η θέσπιση ιδιώνυμων υπουργικών αδικημάτων.
2.Δίωξη, ανάκριση, προανάκριση ή προκαταρκτική εξέταση κατά των προσώπων και για τα αδικήματα που αναφέρονται στην παράγραφο 1 δεν επιτρέπεται χωρίς προηγούμενη απόφαση της Βουλής κατά την παράγραφο 3. Αν στο πλαίσιο άλλης ανάκρισης, προανάκρισης, προκαταρκτικής εξέτασης ή διοικητικής εξέτασης προκύψουν στοιχεία, τα οποία σχετίζονται με τα πρόσωπα και τα αδικήματα της προηγούμενης παραγράφου, αυτά διαβιβάζονται αμελλητί στη Βουλή από αυτόν που ενεργεί την ανάκριση, προανάκριση ή εξέταση.

Σάββατο 4 Απριλίου 2009

Στις 14 Αυγούστου 2008 ένας απλός blogger το κατάλαβε. Η κυβέρνηση πότε;



Στις 14 Αυγούστου του 2008, σχολιάζοντας στο αδελφό blog ΑΠΟΤΥΠΩΜΑΤΑ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ την υπόθεση Παυλίδη που μόλις τότε άρχιζε να "σκάει" έγραφα πως σε σχέση με άλλα σκάνδαλα που εμφανίστηκαν και που η κυβέρνηση προσπαθούσε να τα κουκουλώσει "τώρα τα πράγματα παραείναι χοντρά."
Αυτό που ένας απλός blogger κατάλαβε 7 μήνες πριν, η Κυβέρνηση μόλις τώρα άρχισε να το συνειδητοποιεί. Τότε θυμίζω η ΝΔ είχε 152 βουλευτές και δεν κινδύνευε να πέσει αν τότε έστελνε τον Παυλίδη σπίτι του ως όφειλε.
Δυστυχώς για όλους η Κυβέρνηση έδειξε σε όλο αυτό το διάστημα που κυβερνά ότι ο παράγοντας timimg στην πολιτική δεν έχει σημασία. Το έδειξε με τον Βουλγαράκη, με τον Ρουσσόπουλο με τον Δούκα και με τόσους άλλους. Τώρα όμως που ήρθε η ώρα να το εμπεδώσει είναι πολύ αργά πλέον και βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού χωρίς δυνατότητα επιστροφής αλλά και χωρίς την περίπτωση να βρει επιείκια από κανένα.
Η σημερινή Κυβέρνηση μέσα στους τόσους καθημερινούς κανόνες που κατέρριψε, κατέρριψε και τον κανόνα "μαθαίνω από τα λάθη μου". Αρα ποιός να τη λυπηθεί;

Τετάρτη 18 Μαρτίου 2009

H «τακτοποίηση» της παρανομίας των ημιυπαίθριων χώρων


Μεγάλη συζήτηση γίνεται τελευταία σχετικά με το εισπρακτικό μέτρο που αναμένεται να λάβει η Κυβέρνηση για την νομιμοποίηση των ημιυπαίθριων χώρων. Θυμίζει το γνωστό σλόγκαν μιας άλλης εποχής «αν το δηλώσεις θα το σώσεις», το αυθαίρετο.

Και ενώ ως τώρα μιλούσαμε για νομιμοποίηση ήρθε ο ΥΠΕΧΩΔΕ κύριος Σουφλιάς και είπε το μεγάλο απόφθεγμα. Δεν εννοούμε νομιμοποίηση με το χαράτσι που θα πληρώσετε επειδή δεν μας βγαίνουν τα νούμερα (να μπορούσαμε και εμείς να λύναμε τα οικονομικά μας έτσι..) αλλά τακτοποίηση.
Για εξήγησε μας Μεγάλε πώς το εννοείς; Καλώς η κακώς (κακώς αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία) η υπόθεση του κλεισίματος των ημιυπαίθριων χώρων είναι πράξη παράνομη. Το κράτος το μόνο που έχει δικαίωμα να κάνει είναι η να τιμωρήσει την παρανομία η να βγάλει κάποιον άλλο νόμο και να τροποποιήσει τον προηγούμενο, έστω με κάποιες προϋποθέσεις, λέγε με εισφορά.
Η «τακτοποίηση» τι σημαίνει; Σημαίνει, αν καταλαβαίνω καλά, η παρανομία παραμένει αλλά με κάποιο μπαχτσίσι εγώ, το Κράτος, θα κάνω τα στραβά μάτια και δεν θα στείλω ούτε την Εφορία ούτε την Πολεοδομία για να σε κυνηγήσει παράνομε πολίτη.

Όλα τα έχουμε δει σε αυτό τον τόπο αλλά και επίσημη θεσμοθετημένη δωροδοκία δεν έχουμε ξαναδεί.
Τουλάχιστον στο Ελλαδιστάν των εκπλήξεων, δεν πλήττουμε....

Σάββατο 7 Φεβρουαρίου 2009

Άλλο ελεύθερη οικονομία, άλλο ελεύθερη κονόμα


Είναι πολύ επίκαιρο τον τελευταίο καιρό να ρίχνουμε το ανάθεμα για όλα τα δεινά της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης στην Ελεύθερη Οικονομία. Το ίδιο συμβαίνει και με τον καλπασμό των τιμών και την ανεξέλεγτη ακρίβεια ειδών και υπηρεσιών. Η Ελεύθερη Οικονομία φταίει και για αυτό. Ο μύθος αυτός βολεύει πολλούς. Κατ’ αρχάς τους κάθε λογής ανήθικους κερδοσκόπους κατά δεύτερον τους κάθε λογής ανίκανους και όχι μόνον κρατικούς λειτουργούς και κυρίως όλους τους οπαδούς του προστατευτικού κρατικισμού και του ανέξοδου βολέμματος. Υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στους νόμους της Ελεύθερης Οικονομίας και στον ανεξέλεκτο Νόμο της Ζούγκλας. Στην Ελεύθερη Οικονομία το κράτος είναι παρόν. Βάζει τους κανόνες και παρακολουθεί για τη σωστή τήρηση. Είναι ο διαιτητής στο παιγνίδι. Δεν είναι ο πάικτης. Στην Ελεύθερη Οικονομία κανένας δεν έχει και το καρπούζι και το μαχαίρι. Υπάρχουν διακριτοί ρόλοι για όλα τα μέρη.Στην άλλη όχθη τι γίνεται; Αυτός που βάζει τους κανόνες συμμετέχει και στο παιγνίδι. Πολύ βολικό δια τους ημετέρους θα έλεγα. Ετσι λοιπόν δεν μπορούμε να παρακολουθούμε απαθείς την ασύστολη Κονόμα γύρο μας και να την ονομάζουμε Ελεύθερη Οικονομία. Δεν μπορεί να υποχρεώνεται ο πολίτης να αγοράζει την βενζίνη ακριβώτερα όταν ανεβαίνει η τιμή του μαύρου χρυσού και να εξακολουθεί να την αγοράζει ακριβά και όταν πέφτει. Δεν μπορεί να αγοράζει το γάλα ακριβώτερα από όλα τα Ευρωπαικά κράτη και να μην μπορεί να ενεργήσει αλλοιώς επειδή δεν υπάρχει άλλο γάλα. Τα καρτέλ δεν αποτελούν προιόντα της Ελεύθερης Οικονομίας. Αποτελούν προιόντα της Ελεύθερης Κονόμας και αυτό επιτυγχάνεται με την συνειδητή αδιαφορία των κρατικών λειτουργών, όσο ψηλά και αν βρίσκονται. Και το συνειδητή υποκρύπτει ότι μπορεί να φανταστεί έκαστος. Βέβαια η σωστή λειτουργία της Ελεύθερης Οικονομίας απαιτεί και συνειδητούς και ενεργούς πολίτες. Και δυστυχώς στον τόπο μας το είδος αυτό μάλλον βρίσκεται σε ανεπάρκεια. Γιατί πέστε μου, σε ποιο άλλο μέρος στον κόσμο θα υπήρχαν δυό βενζινάδικα σε απόσταση 100 μέτρων το ένα από το άλλο, θα πουλούσαν τη βενζίνη με διαφορά 10 λεπτά στο λίτρο και θα επιβίωναν και τα δύο!
Το παράδειγμα είναι πραγματικό και συμβαίνει δυστυχώς σε πάρα πολλές περιοχές.
Η Ελεύθερη Οικονομία φταίει και γιαυτό η η Ελεύθερη Βλακεία;
Τα απανταχού golden boys που μας έφεραν σε αυτή την κατάσταση δρούσαν ανεξέλεκτα. Το ανεξέλεκτο και το ελεύθερο δεν είναι συνώνυμα όπως δεν είναι συνώνυμη η Δημοκρατία με την ασυδοσία αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση.
Η Ελεύθερη Οικονομία απαιτεί πολίτες συνειδητούς πολίτες που ελέγχουν αλλήλους συνεχώς και άγρυπνο το μάτι του Kράτους πάνω σε όλους τους “ζαβολιάρηδες” .
H Ελεύθερη Οικονομία δεν έχει καμμία σχέση με την Ελεύθερη Κονόμα και γι αυτό εξοργίζομαι όταν πολλοί προσπαθούν να ταυτίσουν τις δύο αυτές έννοιες.