Τα πολιτικά κόμματα και οι διάφοροι πολιτικοί σχολιαστές, σχολιάζοντας το μεγάλο ποσοστό της αποχής στις πρόσφατες Ευρωεκλογές έδωσαν ο καθένας την δική του εκδοχή για αυτήν, ανάλογα με το τι τους βολεύει.
Ακούστηκαν διάφορες συμπαθητικές απόψεις. Άλλοι είπαν πως φταίει το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος και ο λαός, υπό το βάρος της οικονομικής λιτότητας, δεν ήθελε να χαραμίσει ένα βολικό για εκδρομές τριήμερο για να πάει να ψηφίσει.
Η Κυβέρνηση θριαμβολόγησε μέσα από τα καπνίζοντα ακόμη ερείπια της ήττας πως δεν έχασε ψηφοφόρους προς άλλα κόμματα, απλώς κάποιοι ψηφοφόροι τους ήθελαν να της στείλουν ένα μήνυμα και αφού το έστειλαν θα γυρίσουν άμεσα στο μαντρί άρα η αποχή ήταν για αυτήν μια κάποια λύση.
Άλλοι προσπάθησαν με συγκριτικούς πίνακες ποσοστού αποχής άλλων χωρών να μας πείσουν πως δεν έγινε και τίποτα σπουδαίο και πάλι καλά εμείς με αυτό το 47% είμαστε σε πολύ καλύτερη κατάσταση από άλλους. Δεν μας είπαν βεβαίως ποιο ήταν το ποσοστό αποχής στα ίδια κράτη και σε μας στις προηγούμενες Ευρωεκλογές και αν το ποσοστό αυτό αυξήθηκε η όχι.
Δεν τόλμησαν ασφαλώς τα πολιτικά κόμματα να δουν και αν τη είδαν δεν τόλμησαν να την πουν και μια άλλη εξήγηση αυτού του φαινομένου. Δεν τόλμησαν να πουν πως αυτό το υψηλό ποσοστό αποχής και η απροθυμία του Έλληνα να πάει στην κάλπη οφείλεται στην περιφρόνηση από την πλειοψηφία του Ελληνικού λαού του σημερινού πολιτικού σκηνικού, των σημερινών κομμάτων. Αν από το 53% αυτών που ψήφισαν αφαιρέσουμε εκείνους τους φανατικούς, τους βολεμένους, τους διορισμένους, τους αφισοκολλητές με προοπτική και γενικώς αυτούς που για διάφορους λόγους θα ψήφιζαν ένα κόμμα βρέξει χιονίσει και το κόμμα δεν χρειάζεται καμία επιχειρηματολογία για να τους πείσει, θα δούμε πως το ποσοστό των Ελλήνων εκείνων που εκλέγουν τις κυβερνήσεις και απείχαν από την κάλπη είναι τρομακτικό!
Η καθαρότερη και λογικότερη εξήγηση είναι πως όλοι αυτοί οι άνθρωποι δεν είχαν ΚΑΝΕΝΑ ΚΙΝΗΤΡΟ για να ψηφίσουν. Δεν τους συγκινούσε κανένα κόμμα χάριν του οποίου θα έχαναν την καλοκαιρινή βουτιά, δεν τους ενδιέφερε λοιπόν αν με την απουσία τους θα κέρδιζε η θα έχανε ένα κόμμα γιατί κανένα κόμμα από τα τωρινά δεν τους ικανοποιεί, δεν είναι βαθιά ριζωμένο μέσα τους. Η εποχή με τις πολύχρωμες πλαστικές σημαίες και τα αλλαλάζοντα πλήθη στις πλατείες αρχίζει ευτυχώς να ξεθωριάζει παρόλο που τα πολιτικά κόμματα κάνουν το παν για να την διατηρήσουν. Η εποχή που η σκέψη, έστω και απλοϊκή, θα αντικαταστήσει τον φανατισμό δεν είναι μακριά. Η πρόσφατη αποχή έστειλε ένα ξεκάθαρο μήνυμα για αυτή την αλλαγή. Το μεγαλύτερο μήνυμα όμως που έστειλε είναι το μεγάλο, το απέραντο πολιτικό κενό που υπάρχει σήμερα στo κομματικό ουράνιο τόξο της πολιτικής πραγματικότητας στη χώρα μας. Ο κόσμος αναζητά αυτό που δεν βλέπει και απορρίπτει αυτό που βλέπει. Είναι περίεργο πως ο πολιτικός κόσμος δεν αντιλαμβάνεται αυτό το μεγάλο κενό και με συνταγές ληγμένων φαρμάκων προσπαθεί να διατηρήσει τα κεκτημένα.
Πήραμε το μήνυμα, αναφώνησαν όλοι με μια φωνή και συνέχισαν τη... δημιουργική πορεία τους. Μόνο που το μήνυμα δεν ήταν για αυτούς. Ήταν ένα μήνυμα για μας. Ένα μήνυμα από μας για μας που έλεγε πως η δύναμη μας είναι πολύ μεγάλη είτε εκφράζεται στην κάλπη η έξω από αυτήν. Ένα μήνυμα που λέει σε μας πως δεν μας ικανοποιούν αυτοί. Πως υπάρχει ένα τεράστιο κενό σήμερα στην αντιπροσώπευση της βούλησης του Ελληνικού λαού. Ένα κενό που τα σημερινά κόμματα και κυρίως τα δύο μεγάλα προσπαθούν να το εξαφανίσουν με ένα Σύνταγμα που αυτά στα μέτρα τους δημιούργησαν, με διάφορα καλπονοθευτικά εκλογικά συστήματα που τα συντηρεί εναλλακτικά και μόνιμα στην Εξουσία, με μια σειρά από αντισυνταγματικούς νόμους και διατάξεις που δεν επιτρέπουν σε κανέναν τρίτο να σηκώσει κεφάλι, με μια Δικαιοσύνη που αυτοί οδήγησαν να είναι όχι τυφλή αλλά μονόφθαλμη με το μόνο κλειστό μάτι αυτό που κοιτάζει προς τις ανομίες των πολιτικών.
Ένα κενό όμως που η τεράστια πρόσφατη αποχή το σηματοδότησε, το φώτισε, το οριοθέτησε, πέρα από τις όποιες αφελείς και ρηχές αναλύσεις. Ένα κενό που είναι τόσο μεγάλο που δεν καλύπτεται ούτε από κόμματα διαμαρτυρίας ούτε από κάποιες μεμονωμένες προσωπικότητες. Η αποχή έστειλε το μήνυμα. Όποιοι διάβασαν το μήνυμα σωστά αλλά κυρίως όποιοι το εμπέδωσαν τόσο το καλύτερο για κείνους μα το κυριότερο, τόσο το καλύτερο για μας.
