Επειδή σαν αρχή της ζωής μου έχω να προβλέπω και όχι να διαπιστώνω θα επιχειρήσω σήμερα να κάνω μια πρόβλεψη, αρκετά ριψοκίνδυνη θα έλεγα αλλά και αρκετά ρεαλιστική. Πιστεύω πως η κυβέρνηση που προέκυψε από τις εκλογές του Οκτωβρίου του 2009 είναι η τελευταία μονοκομματική κυβέρνηση του τόπου. Πιστεύω δηλαδή πως φθάσαμε στο τέλος των μονοκομματικών κυβερνήσεων. Των μονοκομματικών κυβερνήσεων που κατά την άποψη μου αποτελούν και μία από τις αιτίες που φτάσαμε ως εδώ. Οι οπαδοί αυτών των κυβερνήσεων, που για να υπάρξουν ψηφίστηκαν ένα σωρό άδικα και καλπονοθευτικά εκλογικά συστήματα, ισχυρίζονται πως ο τόπος χρειάζεται ισχυρές κυβερνήσεις. Κατά την άποψη μου αυτές οι ισχυρές κυβερνήσεις, που εκτός ορισμένων εξαιρέσεων ήταν όλες μειοψηφικές, κυβέρνησαν τον τόπο ανεξέλεγκτα, με μεγάλη δόση αλαζονείας και κυρίως, δημιούργησαν το κομματικό κράτος με τους χιλιάδες κομματικούς στρατούς δημοσίων υπαλλήλων και υπαλλήλων ΔΕΚΟ. Και έτσι φτάσαμε στα όρια της χρεοκοπίας.Οι κυβερνήσεις αυτές κατέληξαν να είναι κυβερνήσεις ενός ανδρός που πολλές φορές η απόλυτη δύναμη εξουσίας τον έφερε στα όρια της απολυταρχίας. Αν ρίξουμε μια ματιά γύρο μας θα δούμε ότι είναι μετρημένες στα δάχτυλα οι μονοκομματικές κυβερνήσεις στην Ευρώπη. Όλα τα άλλα κράτη που έχουν κυβερνήσεις συνασπισμού κομμάτων δεν διοικούνται τόσο καλά όσο η Ελλάδα; Ένας άλλος αρνητικός παράγων για την Δημοκρατία που τον δημιουργεί η ανάγκη για μονοκομματικές κυβερνήσεις είναι τα λεγόμενα μεγάλα πολυσυλλεκτικά κόμματα. Έτσι έχουμε κόμματα χωρίς καθαρή ιδεολογία, κόμματα με ιδεολογία «αχταρμά» και οπαδούς διαφόρων κομματικών ιδεολογιών σε συσκευασία του ενός.
Η άποψη μου είναι πως στο άμεσο μέλλον θα έχουμε διάσπαση των δύο μεγάλων κομμάτων και η διάσπαση αυτή θα δρομολογήσει την αλλαγή του εκλογικού νόμου επί το αναλογικότερον και την δημιουργία κυβερνήσεων συνεργασίας δύο η περισσοτέρων κομμάτων. Η αρχή θα γίνει με την σε σύντομο χρόνο διάσπαση της Νέας Δημοκρατίας με την αποχώρηση η διαγραφή της Ντόρας Μπακογιάννη η οποία θα αναχωρήσει μαζί με φιλικά προς αυτήν στελέχη και θα δημιουργήσει ένα νέο κόμμα στον ευρύτερο φιλελεύθερο χώρο. Αυτήν την στιγμή η δύναμη της Εξουσίας κρατά ενωμένες τις τάσεις μέσα στο ΠΑΣΟΚ. Επειδή κατά την πρόβλεψη μου η διακυβέρνηση αυτή δεν προβλέπεται και πολύ μακροχρόνια πιστεύω πως μετά τη διάσπαση της Νέας Δημοκρατίας και το ΠΑΣΟΚ θα διασπασθεί και έτσι στην καλύτερη περίπτωση θα προκύψουν 4 κόμματα που θα προστεθούν στα υπόλοιπα σημερινά η καιθα ενωθούν πιθανόν κάποια από αυτά με κάποια από τα μικρότερα σημερινά κόμματα. Με αυτόν τον πολιτικό χάρτη θα παιχθεί το πολιτικό παιγνίδι στα επόμενα χρόνια. Και για όσους τους σοκάρουν οι παραπάνω σκέψεις και πιστεύουν ότι θα έρθει η καταστροφή, τους υπενθυμίζω πως η Ιταλία , στη δεκαετία του 70 και 80 όταν άλλαζε συχνά κυβερνήσεις και υπήρχε μια κυβερνητική αστάθεια μεγαλούργησε και αναπτύχθηκε οικονομικά γιατί τότε λειτουργούσε το Κράτος. Το Κράτος που δεν ήταν κομματικό όπως στον τόπο μας και δεν στήριζε την λειτουργία του στα κομματικά στελέχη που θα ερχόντουσαν μετά τις εκλογές για να το επανδρώσουν. Στελέχη που θα αντικαθιστούσαν όλα τα προηγούμενα στελέχη της προηγούμενης μονοκομματικής κυβέρνησης και φτου και απ’ την αρχή.
Πιστεύω πως αν οι προβλέψεις μου αποβούν σωστές καλύτερες μέρες θα ξημερώσουν για αυτό τον τόπο. Ας περιμένουμε το χρόνο να δώσει την απάντηση. Άλλωστε πάντα το άγνωστο κρύβει μια γοητεία…
