Στον τόπο μας είναι σύνηθες το φαινόμενο, για να μην πω κανόνας, τα πολιτικά κόμματα να υπόσχονται στις εκλογές ό,τι το καλύτερο θέλει να ακούσει ο ψηφοφόρος με σκοπό να του αποσπάσουν την ψήφο. Τις περισσότερες φορές οι υποσχέσεις αυτές δεν υλοποιούνται για διάφορους λόγους, υπάρχουν δε περιπτώσεις που όχι μόνο ο νικητής των εκλογών δεν εκπληρώνει τις υποσχέσεις του αλλά ενεργεί τελείως ενάντια σε αυτές. Πρόσφατα παραδείγματα η νίκη της Νέας Δημοκρατίας το 2004 που ψηφίστηκε για να καταπολεμήσει τη διαφθορά και να επανιδρύσει το Κράτος και του ΠΑΣΟΚ το 2009 που ψηφίστηκε για να διαχειριστεί προς όφελος των ψηφοφόρων τα λεφτά που υπήρχαν και να αποτρέψει όλα τα σκληρά μέτρα που η ΝΔ δια του αρχηγού της, κατόπιν εορτής, δήλωνε πως θα πάρει αν κέρδιζε τις εκλογές.
Το τι επακολούθησε των παραπάνω εκλογικών νικών των δύο κομμάτων το γνωρίζουμε όλοι και δεν χρειάζεται να ξοδεύουμε το χρόνο μας για άχρηστες αναλύσεις.
Εδώ όμως έχουμε ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα Δημοκρατίας. Τι ψηφίζουμε στις εκλογές σύμφωνα με την αρχή της Δημοκρατίας; Ψηφίζουμε ένα πρόγραμμα διακυβέρνησης της Χώρας για την προσεχή τετραετία (που σπάνια εξαντλείται) και ένα κόμμα που έχει την ικανότητα και τα πρόσωπα να το πραγματοποιησει. Αυτό ψηφίζουμε. Δεν ψηφίζουμε απλώς ένα κόμμα της αρεσκείας μας και του δίνουμε λευκή εντολή μετά να κάνει ο,τι αυτό νομίζει και θα περιμένουνε να το ξανακρίνουμε στις επόμενες εκλογές. Δεν είναι αυτό Δημοκρατία και δεν μπορούμε ειδικά εμείς οι Ελληνες το πολίτευμα αυτό να το ονομάζουμε Δημοκρατία. Και ερωτώ. Αν πριν τις εκλογές του 2009 έλεγε ο Γιώργος Παπανδρέου πως θα μείωνε τους μισθούς και τις συνταξεις των Ελλήνων, θα τον ψήφιζαν οι Ελληνες; Μπορεί ναι, μπορεί όχι θα πείτε για να μην ισχυρισθώ εγώ το λογικό όχι, αλλά ας δεχθούμε πως υπάρχει και το "μπορεί όχι". Αρα λοιπόν, με ποια δημοκρατική εξουσιοδότηση προχώρησε σε μειώσεις; Πού είναι η Δημοκρατία στο θέμα αυτό; Και μην ακούσω την αστεία θεωρία ότι δεν ήξερε τι θα εύρισκε γιατί, εκτός που ήξερε, αν δεν ήξερε γιατί έλεγε "λεφτά υπάρχουν"; Δεν μπορεί να ήξερε και να μην ήξερε για το ίδιο ακριβώς θέμα. Αυτό αντίκειται στον κανόνα τις Λογικής που διέπει το ανθρώπινο είδος.
Αρα λοιπον εδώ έχουμε μια καραμπινάτη απάτη για να κερδίσει τις εκλογές και μετά σαν παντοδύναμος Πρωθυπουργός να κάνει ό,τι θέλει. Δεν χρειάζονται παραπάνω επιχειρήματα, όλοι εδώ ζούμε και ξέρουμε πως έτσι πορεύεται η πολιτική ζωή στη χώρα μας.
Η Ελλάδα έδωσε στην Ανθρωπότητα τη Δημοκρατία. Αλλες χώρες την εφαρμόζουν αρκετά σωστά, άλλες προσποιούνται πως την εφαρμόζουν. Είναι τραγικό η Ελλάδα του Σωκράτη, του Αριστοτέλη και του Περικλή να ανήκει στη δεύτερη κατηγορία.Νομίζω πως έφτασε η ώρα να δοθεί ένα τέλος σε αυτή την κωμωδία που βιώνουμε εδώ και χρόνια.
Στην επόμενη αναθεώρηση του Συντάγματος να καθιερωθεί η ίδρυση του Ανώτατου Δικαστηρίου της Δημοκρατίας.
Σκοπός αυτού του Δικαστηρίου, η σύνθεση του οποίου μπορεί να αποτελέσει προϊόν διαβουλεύσεων και σκέψεων ανθρώπων πολύ σημαντικότερων από τον σημερινό ασήμαντο εκφραστή αυτής της ιδέας, σκοπός αυτού του Δικαστηρίου θα είναι η παρακολούθηση και τήρηση σε γενικές γραμμές του κυβερνητικού έργου σύμφωνα με τις εξαγγελίες και υποσχέσεις που έφεραν την εκάστοτε κυβέρνηση στην εξουσία. Επίσης θα μπορεί να καταφεύγει και κάθε πολίτης που θα πιστεύει ότι η κυβέρνηση του υφάρπαξε την ψήφο του. Οι αρχές της Δημοκρατίας λένε πως με ψηφίζουν για κάτι που υποσχέθηκα να κάνω και όχι για κάτι που ενώ το υποσχέθηκα δεν το κάνω. Και ακόμα χειρότερα, καμμία αρχή της Δημοκρατίας δεν λέει πως με ψηφίζουν για να κάνω τα ακριβώς αντίθετα από εκείνα για τα οποία ψηφίστηκα.
Ετσι λοιπόν το Ανώτατο Δικαστήριο της Δημοκρατίας σε περιπτώσεις ακραίας αντιδημοκρατικής διακυβέρνησης, δηλαδή ακραίας ασυμφωνίας με τις προεκλογικές υποσχέσεις, θα έχει την συνταγματική εξουσία να απευθύνεται προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και να του ζητεί την έκπτωση της κυβέρνησης εκ του αξιώματος της και την προκήρυξη εκλογών για την ανάδειξη της νέας κυβέρνησης.
Ας σκεφτούμε για λίγο, αν ίσχυαν τα παραπάνω, με πόση ευκολία η δυσκολία πια, οι πολιτικοί και τα πολιτικά κόμματα θα μας πρότειναν όλα αυτά τα ωραία που κάθε φορά μας προτείνουν; Με πόση σοβαρότητα θα αντιμετωπίζαμε όλοι μας την ύψιστη στιγμή της Δημοκρατίας, αυτήν των εκλογών της νέας κυβέρνησης; Δεν προχωρώ πιο αναλυτικά. Απευθύνομαι σε ευφυείς αναγνώστες που δεν έχουν την ανάγκη υποβοήθησης για να αντιληφθούν το προφανές.
Και να πάμε και ένα βήμα παρακάτω; Αν η δημιουργία και λειτουργία του Ανώτατου Δικαστηρίου της Δημοκρατίας επιτύχει και βελτιώσει την λειτουργία της Δημοκρατίας στον τόπο μας, γιατί την ιδέα να μην την μεταδώσουμε και παρά έξω; Εμείς τους δώσαμε τους γενικούς κανόνες, εμείς μπορούμε να τους ξαναδώσουμε και την βελτίωση του πολιτικού εκείνου συστήματος που πολλούς αιώνες πριν οι πρόγονοι μας το ονόμασαν ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
