Τελικά για λόγους που ακόμη δεν μπορώ να καταλάβω και μαζί με εμένα μερικά ακόμη εκατομμύρια Έλληνες, κυρίως νεοδημοκράτες, ο Καραμανλής έχει βάλει πλώρη προς τον γκρεμό. Σε αυτές τις περιπτώσεις όταν ο οδηγός οδηγεί το όχημα στο γκρεμό δύο είναι οι επιλογές. Η πας μαζί του στο γκρεμό η αλλάζεις οδηγό και αυτόν τον κατεβάζεις από το τραίνο.
Φτάσαμε κατά πως φαίνεται σε αυτό το σημείο. Η μεγάλη κεντροδεξιά παράταξη βαδίζει προς την καταστροφή με το βλέμμα γεμάτο απορία ενώ από την άλλη άκρη της εικόνας αρχίζουν να εμφανίζονται όλες οι αξέχαστες εκείνες μορφές που προσπαθήσαμε τόσα χρόνια να ξεχάσουμε.
Νομίζω πως έφτασε η ώρα να τεθεί το θέμα για αλλαγή αρχηγού στη Νέα Δημοκρατία. Ο τωρινός αποδείχτηκε πολύ μικρός για να κουβαλήσει το βαρύ επώνυμο που φέρει. Πολύ λίγος για να ηγηθεί τόσων εκατομμυρίων οπαδών. Πολυ αργός για να αντιλαμβάνεται τον παλμό της εποχής και τις ανάγκες του λαού που όπως αποδείχτηκε, τελείως επιπόλαια δέχτηκε για να καθοδηγεί. Όσο το δυνατόν γρηγορότερα φύγει μαζί με τους κολλητούς του, τόσο το καλύτερο για όλους και κυρίως για τους νεοδημοκράτες.
Είναι λυπηρό που μπροστά σε ένα Ρουσσόπουλο, σε ένα Βουλγαράκη, σε ένα Παυλίδη, σε έναν Αγγέλου θυσιάζει μια ολόκληρη παράταξη. Λυπηρό και πολιτικά ανήθικο ταυτόχρονα.
Κατανοώ την απόγνωση που διακατέχει τους νεοδημοκράτες επειδή ο αρχηγός τους τους απογοήτευσε αλλά φταίνε και αυτοί. Μια σοφή λαϊκή παροιμία λέει, xωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει.
Αφού δεν είδαν τόσα χρόνια το χωριό ας ψάξουν τώρα για τον κολαούζο.
