Πολλές βαρύγδουπες και ταυτόχρονα δακρύβρεκτες αναλύσεις ακούμε αυτές τις μέρες από πολιτικούς και ΜΜΕ για να μας εξηγήσουν την αιτία αυτού του ξαφνικού ξεσπάσματος της νεολαίας και όχι μόνον, για να μας εξηγήσουν γιατί επί τρεις τώρα βδομάδες αυτή η πόλη δεν μπορεί να ηρεμήσει.
Όλα ξεκίνησαν από τον ξαφνικό και άδικο χαμό του Αλέξη. Όλα ξεκίνησαν από την δολοφονική επιπολαιότητα δύο ανεκπαίδευτων όπως όλοι αστυνομικών. Δεν το χωρά ο νους μου ότι οι αστυνομικοί κατέβηκαν από το περιπολικό με σκοπό να σκοτώσουν έτσι στα καλά καθούμενα έναν άγνωστο σε αυτούς νέο. Για λόγους όμως που θα τους ανακαλύψει η Δικαιοσύνη το κακό έγινε. Αυτό που ακολούθησε από την επόμενη στιγμή του χαμού μόνο η επιστήμη της Ψυχολογίας μπορεί να εξηγήσει και όχι φυσικά η Πολιτική. Καταστράφηκε και κάηκε η Αθήνα. Και όχι μόνο “εν βρασμώ” το πρώτο βράδυ αλλά και όλα τα επόμενα βράδια και μεσημέρια μέχρι σήμερα σε κάποια γωνιά της πόλης κάτι καίγεται, κάτι καταστρέφεται, κάτι λεηλατείται.
Μας μίλησαν για αγανάκτηση της νεολαίας απέναντι στην άδικη κοινωνία. Μας είπαν ότι “τα παιδιά” έσπασαν τις βιτρίνες, έβαλαν φωτιά σε κτήρια και καταστήματα, έκαψαν το χριστουγεννιάτικο δέντρο, αναποδογύρισαν και πυρπόλησαν αυτοκίνητα, ασφαλώς όχι τα δικά τους, επειδή σπουδάζουν και μένουν άνεργοι. Επειδή η κοινωνία είναι άδικη μαζί τους, επειδή η αστυνομική βία συμβολίζει ένα κράτος που δεν αποδέχονται και χίλια άλλα τέτοια επιχειρήματα για να εξηγήσουμε τα ανεξήγητα.
Ένα πράγμα όμως δεν μας εξήγησαν και οι αυτουργοί αλλά και οι αναλυτές. Γιατί έκαψαν και ξήλωσαν ολοκληρωτικά ένα μεγάλο αριθμό περιπτέρων; Γιατί ο θυμός τους ξέσπασε σ’αυτά και κατ’ επέκταση στους αντίστοιχους περιπτεράδες; Τι συμβολίζει αυτή η καταστροφή; Γύρο από το Πολυτεχνείο αλλά και αλλού ένας μεγάλος αριθμός περιπτέρων έγιναν η απλά μια τσιμεντένια βάση που εξέχει από το πεζοδρόμιο η ένα καμένο και ετοιμόρροπο μνημείο πάλης του λαού κατά του εαυτού του. Κοιτάζω με απορία την τσιμεντένια βάση του περιπτέρου που δεν είναι πάνω από τρία τετραγωνικά. Μέσα σε αυτό τον ασφυκτικά περιορισμένο χώρο, με παγωνιά το χειμώνα και ανυπόφορη ζέστη το καλοκαίρι, κάποιο βιοπαλαιστές εργάζονται όρθιοι τις περισσότερες φορές για να θρέψουν την οικογένεια τους. Δεν νομίζω να υπάρχουν πολλοί εργαζόμενοι που εργάζονται σε χειρότερες συνθήκες από τον περιπτερά. Πέστε μου λοιπόν, τι συμβολίζει η τι εξηγεί αυτό το μίσος της αγανακτισμένης μάζας για τα περίπτερα; Δεν άκουσα κανέναν λαλίστατο αναλυτή να μας εξηγήσει γιατί, επειδή ο αστυνομικός σκότωσε τον Αλέξη, ο κυρ-Μήτσος ο περιπτεράς έμεινε χωρίς περίπτερο. Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί η επανάσταση ενάντια στην άδικη την καινωνία ξεκίνησε από τα περίπτερα. Αν καίγανε μόνο τράπεζες και πολυκαταστήματα θα μπορούσα να καταλάβω ίσως, χωρίς φυσικά να τον επικροτώ, τον συμβολισμό. Αλλά περίπτερα;
Μήπως τελικά τα βαθύτερα αίτια πρέπει να αναζητηθούν στα κρυμμένα ζωώδη ένστικτα της ανθρώπινης φύσης που απελευθερώνονται όταν δίδεται το μήνυμα ότι και αν απελευθερωθούν δεν θα υπάρξουν επιπτώσεις; Όταν λέμε στον διαδηλωτή ότι η Αστυνομία έχει εντολές αν προπηλακίζεται να μην αντιδρά; Όταν θέλουμε να κάνουμε το μήνυμα ακόμη πιο κατανοητό λέγοντας από το πιο επίσημο στόμα πως κοιτάξτε, την άλλη φορά ακόμη και σκουπίδια άδειασαν επάνω στους αστυνομικούς αλλά αυτοί τα δέχτηκαν στωικά; Όταν οι πολιτικοί θέλουν να δικαιολογήσουν την ανεπάρκεια τους και τα ΜΜΕ να πουλήσουν την αιματερή πραμάτεια τους; Όταν η λογική υποτάσσεται στην κομματική τύφλωση; Όταν το περίπτερο φαντάζει στα μάτια της βάρβαρης μάζας σαν το σύμβολο πλούτου, σαν το σύμβολο των χαμένων θέσεων εργασίας, σαν το σύμβολο μιας εκπαίδευσης που σχεδόν ποτέ κανείς δεν νοιάστηκε για αυτήν, σαν το σύμβολο της δημόσιας γης που ανταλλάχτηκε με λαμπερά περίπτερα, σαν το σύμβολο της κοινωνίας δύο ταχυτήτων αλλά με οδηγό τον περιπτερά; Αυτό το περίπτερο, σύμβολο μιας σάπιας κοινωνίας που βιώνουμε όλοι μας, αυτό το περίπτερο πρέπει να καταστραφεί για να καταλάβουν όλοι ότι κάτι καινούργιο, ωραίο και μεγάλο αρχίζει.
Ξεκινάμε λοιπόν την επανάσταση μας …από τα περίπτερα.
