Κάθε συνδικαλιστής, από την στιγμή που αναλαμβάνει την Εξουσία μέσα στο όργανο που διοικεί το Σωματείο η την Ενωση του, θεωρεί καθήκον και υποχρέωση του να κάνει κάποιες συγκεκριμένες ενέργειες μέσα σε ένα χρόνο, ενέργειες που προβλέπε το εγχειρίδιο του καλού συνδικαλιστή και που αν δεν τις κάνει θεωρείται αποτυχημένος:
1. Να οργανώσει Φ απεργίες το χρόνο. Δεν έχει σημασία ο σκοπός της απεργίας, άλλωστε τις περισσότερες φορές δεν τον γνωρίζουν ούτε οι απεργοί, και παράλληλα να εμφανίζεται στα ΜΜΕ που θα τον καλούν για να διαλαλεί την αδικία που βιώνει ο κλάδος του.
2.Να οργανώσει Χ πορείες στο κέντρο της Αθήνας η των μεγάλων πόλεων επιδιώκοντας, και εκεί είναι η επιτυχία του, να κλείσει όσους περισσότερους δρόμους με όσα λιγοτερα άτομα.
3.Να αποκλείσει Ψ λιμάνια,αεροδρόμια, αρχαιολογικούς χώρους,εργοστάσια παραγωγής ρεύματος,τοποθεσίες εναπόθεσης απορριμάτων και γενικώς κάθε εγκατάσταση απαραίτητη για την ζωή των κατοίκων μιας πόλεως καθώς και των επισκεπτών της.
4.Να εισβάλλει Ζ φορές στο αρμόδιο με τον κλάδο του υπουργείο,να αναποδογυρίσει όσα περισσότερα έπιπλα βρει στο διάβα του και κυρίως να κλειδώσει τον αρμόδιο υπουργό στο γραφείο του.Η ανώτερη διάκριση σε αυτό τον τομέα ανήκει σε αυτόν που φεύγοντας από το υπουργείο κτίσει και την κεντρική είσοδο αποκλείοντας όλο το προσωπικό μέσα.
Στα αντίστοιχα γράμματα Φ,Χ,Ψ,Ζ αντιστοιχούν κάποιοι αριθμοί που εύλογα αντιλαμβάνεται κανείς πως όσο μεγαλύτεροι είναι τόσα περισσότερα παράσημα θα εισπράξει ο συνδικαλιστής.
Υπάρχουν και πολλά άλλα που μπορεί να γίνουν κατά περίπτωση αλλά αν δεν γίνουν τα παραπάνω τέσσερα βασικά άρθρα του εγχειριδίου ο συνδικαλιστής θα εγκαταλείψει την Εξουσία με την σφραγίδα του αποτυχημένου....
