Για να ξεχάσουμε για λίγο τη σημερινή ζοφερή εικόνα της καθημερινότητας μας ας κάνουμε ένα τεστ παρατηρητικότητας, γνώσης και μνήμης και ας προσπαθήσουμε να ανακαλύψουμε ποιο από τα δύο κόμματα εξουσίας, ΝΔ η ΠΑΣΟΚ, μπορούμε να αναγνωρίσουμε αν μελετήσουμε προσεκτικά τα παρακάτω χαρακτηριστικά του:
• Έχει για αρχηγό του πρόσωπο που το όνομα του είναι συνώνυμο με πρώην πρωθυπουργό της Ελλάδας και κατάκτησε την αρχηγία του κόμματος του κατά κύριο λόγο λόγω της συγγενείας του με αυτόν.
• Ο αρχηγός του, για να ενδυναμώσει την προσωπική του εξουσία, διέγραψε κορυφαία στελέχη του νομίζοντας πως έτσι δεν θα εναντιωθεί κανείς άλλος στο μέλλον στις απόψεις του.
• Κύριος άξονας της προεκλογικής του εκστρατείας όταν βρίσκεται στην αντιπολίτευση είναι η μάχη κατά της ακρίβειας και της καθημερινότητας.
• Ο αρχηγός του, όταν βρίσκεται στην αντιπολίτευση, παίζει τον ρόλο του αρχιερέα της κάθαρσης κατηγορώντας την κυβέρνηση ότι προσπαθεί να κουκουλώσει τα σκάνδαλα και τις ανομίες.
• Όταν είναι στην κυβέρνηση παραπέμπει όλα τα σκάνδαλα στη δικαιοσύνη και εκείνη με τη σειρά της στο χρονοντούλαπο της ιστορίας με αποτέλεσμα κανένα από τα μέλη του να μην έχει ποτέ καταδικαστεί για κυβερνητικές ανομίες.
• Όταν είναι στην κυβέρνηση, περνά άσχετες τροπολογίες σε άσχετα νομοσχέδια, συνήθως αργά τη νύκτα, για να μην καταλαβαίνει το άλλο κόμμα περί τίνος πρόκειται. Όταν η Αντιπολίτευση ξυπνά…η τροπολογία είχε ήδη ψηφιστεί.
• Όταν είναι στη κυβέρνηση, χρησιμοποιεί πολλές φορές τη διαδικασία του κατεπείγοντος στα νομοσχέδια ούτως ώστε η Αντιπολίτευση να μην έχει χρόνο ούτε να τα μελετήσει αλλά και ούτε να μπορέσει να αναπτύξει τα απόψεις της.
• Γενική είναι η εντύπωση της κοινωνίας ότι στα ταμεία του κόμματος του εισέρευσαν μαύρα χρήματα από την Siemens για προώθηση των επιχειρηματικών της σχεδίων στην Ελλάδα.
• Παραμονές εκλογών, όταν είναι στη εξουσία, κάνει χιλιάδες διορισμούς για να αλιεύσει ψήφους.
• Διορίζει προέδρους και διοικητές νοσοκομείων, οργανισμών δημοσίου, κρατικά ελεγχομένων τραπεζών και εταιρειών με κρατική συμμετοχή και έλεγχο, αποτυχημένους να εκλεγούν πολιτευτές και κομματικά εξαρτημένους μισθοφόρους.
• Όταν αναλαμβάνει την εξουσία παραλαμβάνει από το άλλο κόμμα καμένη γη με αποτέλεσμα να μας βάζει σε μια λιτότητα δίχως τέλος.
Οποιος μπορεί μελετώντας τα παραπάνω να αναγνωρίσει κάποιο από τα δύο κόμματα κερδίζει ένα μπλε η πράσινο πλαστικό σημαιάκι για να το χρησιμοποιήσει όταν έρθει η ώρα.
Όποιος όμως έχει γερή μνήμη και παρατηρεί τον κόσμο γύρο του όχι μέσα από χρωματιστά γυαλιά αναγνωρίζει πολύ εύκολα το «Διαχρονικό Θέατρο» του παραλόγου που παρακολουθούμε κάθε μέρα στον τόπο μας. Και η παγκόσμια πρωτοτυπία που παρουσιάζει η περίπτωση μας είναι ότι στο θέατρο αυτό δεν παίζουν μόνον οι ηθοποιοί στη σκηνή. Κυρίαρχη θέση στην παράσταση έχουν και οι θεατές, πληρώνοντας μάλιστα πανάκριβο εισιτήριο, που ουρλιάζουν φανατισμένα και συμπλέκονται μεταξύ τους κουνώντας πολύχρωμες πλαστικές σημαίες γιατί νομίζουν πως αυτό απαιτεί ο ρόλος τους. Και τον παίζουν τέλεια. Για αυτό, κάθε φορά που πέφτει η αυλαία, τα χειροκροτήματα ακούγονται πάνω από τη σκηνή και όχι κάτω από την πλατεία….
Έτσι λοιπόν η μόνη ελπίδα για αυτό τον τόπο είναι η μαζική αποχώρηση των θεατών εκείνων που δεν αντέχουν ούτε το ίδιο έργο να βλέπουν ούτε στο ίδιο έργο να παίζουν συνεχώς.
Το παραπάνω κείμενο, με μόνο κάποιες αλλαγές στα παραπάνω χαρακτηριστικά ώστε να προσαρμοστεί στη σημερινή πραγματικότητα, δημοσιεύτηκε στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της 21ης Σεπτεμβρίου του 1993 στη στήλη «Γράμματα αναγνωστών» υπογεγραμμένο από τον σημερινό συντάκτη. Πέρασαν σχεδόν 15 χρόνια από τότε και το κείμενο δυστυχώς εξακολουθεί να είναι το ίδιο επίκαιρο.
Η μόνη παρήγορη παρατήρηση που μπορεί να κάνει κάποιος είναι πως σήμερα, έστω και με μεγάλη καθυστέρηση, άρχισε να παρατηρείται μια σταδιακή αποχώρηση ορισμένων θεατών.
Αν θα είναι και μαζική ας το ελπίζουμε και ας περιμένουμε να το δούμε.
Αρκεί βέβαια και κάποιοι καινούργιοι θιασάρχες να φανούνε...
